Społeczeństwo doby baroku miało bardzo specyficzny sposób wyrażania swojej wiary, mianowicie ich uczucia przybierały niekiedy dziwaczne formy.
Podczas modlitwy upadano na ziemię, bito głową o mur i ławki, uderzano siebie w twarz i wyprawiano wiele innych dziwactw.
Swoje uczucia wyrażano także poprzez kulty do Częstochowy, która po zwycięskiej obronie klasztoru stała się symbolem polskości. Odprawiano też pielgrzymki do sanktuariów m.in. kalwarii (miejsce położone najczęściej na wzgórzach, gdzie kaplice i kapliczki symbolizują stację Męki Pańskiej).
W piątki nie jadano mięsa, jaj, sera lub mleka, natomiast ryby i jarzyny musiały być przygotowane tylko na oleju. Poszczono dodatkowo jeden dzień w tygodniu.
W dobie baroku literatura dewocyjna przeżywała bujny rozwój ,zaczęto chętnie czytać żywoty świętych i modlitewniki.
