Staś Tarkowski to czternastoletni chłopiec, bohater książ Henryka Sienkiewicza ” W pustyni i w puszczy”. Jego ojciec był Polakiem, pracował jako inżynier przy budowie Kanału Sueskiego. Matka-Francuzka zmarła przy narodzeniu syna. Chłopca wycjhowywał ojciec.
Staś wyróżniał się wysokim wzrostem, miał opaloną twarz. Chodził ubrany w ciemną koszulę, na którą nakładał bluzę spiętą szerokim skórzanym pasem. Nosił spodnie zwężane od kolan ku dołowi.
Charakteryzował się odwagą w czasie całej podróży przez pustynię i puszczę oraz odpowiedzialność, szczególnie za małą przyjaciółkę. Odznaczał się niezwykłą bystrością umysłu i szerokimi zainteresowaniami: umiał jeździć konno, pływać, strzelać, orietował się w geografii Afryki i w polityce. Mówił biegle po polsku, angielsku i francuzku. Ponadto znał wiele narzeczy miejscowej ludności, z których pochodzili robotnicy pracujący przy kanale. Mimo, że urodził się i wychował w Afryce, czuł się Polakiem, a mowę polską uważał za najpiękniejszą.
Swoim szlachetnym postępowaniem chłopiec zjednywał sobie miłość, szacunek i sympatię. Nie gardził Murzynami. W czsie porwania przez Beduinów okazał się dobrym opiekunem Nel, przyjacielem Mei i Kalego. Z miłości do dziewczynki dokonał wielu bohaterskich czynów: zabił lwa, Beduinów, wybrał się przez dżunglę po chininę. Poza tym wyróżniał się inteligencją, zaradnością, sprytem, szybkością działania.
Może się podobać u Stasia odwaga, opiekuńczość wobec Nel, odpowiedzialność za powierzone mu osoby, szacunek dla starszych, duma z tego, że jest Polakiem.
Sądzę, że Staś jest przykładem do naśladowania. Jest pełen uznania. Podziwiam go właśnie za odwagę i opiekuńczość.
