ROZPACZ JAKO NIEODŁĄCZNA CZĘŚĆ LUDZKIEGO LOSU.
W utworze Jana Twardowskiego „Oda do rozpaczy”, rozpacz traktowana jest przez ludzi jak uczucie niepotrzebne i zbędne, a przecież cierpienie i ból są nieodłączną częścią ludzkiego życia. Bez rozpaczy życie byłoby pozbawione emocji, mięlibyśmy mniej doświadczeń. Już sam tytuł „Oda do rozpaczy” jawi się jako paradoks. Oda jest pieśnią pochwalna, uroczysta, która odnosi się do czegoś, co jest dla nas ważne, często opiewa wybitna postać, niezwykły czyn, natomiast w utworze rozpacz nie jest postrzegana przez ludzi jako cos potrzebnego.
Na podstawie wiersza spróbuje wyjaśnić, że rozpacz jest nieodłączną częścią ludzkiego losu.
W utworze autor zwraca się do rozpaczy ze współczuciem „biedna rozpaczy”, wie ze postrzegana jest przez ludzi jako zmora, ale zdaje sobie sprawę z tego, że rozpacz towarzyszy człowiekowi przez cale życie i nie jest niczemu winna, dlatego zwraca się do niej „uczciwy potworze”. Przedstawia jak jest traktowana przez ludzi „Strasznie ci tu dokuczają, moraliści podstawiają ci nogę, asceci kopia, świeci uciekają jak od jasnej cholery”. Ludzie chcą się pozbyć rozpaczy „Lekarze przepisują środki, żebyś sobie poszła” , ale cierpienie i ból są wartościami których nie da się wyeliminować z ludzkiego życia. Człowiek nazywa rozpacz grzechem, jednak autor dostrzega jej pozytywne cechy i wartości.
Uważa ze gdyby nie było rozpaczy, na jego ustach ciągle gościłby uśmiech ” Byłbym stale uśmiechnięty jak prosie w deszcz”. Zastosował tutaj takie porównanie, by pokazać ludziom, że gdyby nie cierpienie, człowiek nie poznałby w życiu prawdziwego sensu szczęścia. Nie zdawałby sobie sprawy, co znaczy rozpacz. Byłby niedoświadczony. Życie byłoby zbyt piękne, gdyby człowieka spotykały jedynie przyjemności. Autor pisze że gdyby nie było rozpaczy „wpadłby w cielęcy zachwyt, nieludzki”. Nieludzki ponieważ w życiu nie dotknęły by nas żadne nieprzyjemności bóle i cierpienia. Bylibyśmy wiecznie szczęśliwi nie poznając wartości szczęścia.
Reasumując stwierdzam iż rozpacz jest nieodłączną częścią ludzkiego losu.” Oda do rozpaczy” Jana Twardowskiego doskonale przedstawia nam ze rozpacz nie jest jedynie smutkiem przykrością ale jest potrzebna człowiekowi wartością do poznania sensu życia jego wartości. Człowiek staje się bardziej doświadczony, inaczej postrzega świat.
UWAGA: jeśli zdecydujesz ie. wykorzystać moja prace popraw sobie ewentualne błędy (których nie powinno raczej być) POSTAW PRZECINKI bo mi się już nie chciało. :D:D CZEKAM NA KOMENTARZE :))
