Grecki filozof, urodzony w 469 r. p.n.e. Był synem akuszerki – Fainarete oraz Sofronikosa – kamieniarza. Żona oraz matka jego 3 synów to Ksantypa. Mieszkał w Atenach, aż do śmierci. Jego ostatnie chwile są opisane przez Platona. Cierpiał na katalepsję. Platon i Ksenofont to jego uczniowie, a jego nauczycielami byli m.in: Anaksagoras, Damon i Fizyk Archelaos. Przypisuje się mu twierdzenie „Wiem, że nic nie wiem”. Często przechadzał się po Atenach, zaczepiając napotkanych ludzi (często zamożnych, wpływowych i na stanowiskach) rozmawiał z nimi o różnych ważnych dla życia społecznego i indywidualnej moralności sprawach. [ WAŻNE WYDARZENIE !!] Kiedy miał 70 lat oskarżono go o niewyznawanie bogów, wyznawanych przez państwo i psucie młodzieży. Oskarżycielami byli: Anytos – przywódca demokratów mówcę Lykona, i Meletosa – poetę. Został skazany na karę śmierci, poprzez wypicie trucizny. Przyjaciele proponowali że pomogą mu w ucieczce, ale on odmówił mówiąc, że gdyby się zgodził złamałby prawo którego przestrzegał całe życie. Filozof bronił się przed stawionymi mu zarzutami, ale opowiadał również o swojej działalności i przedstawia swoisty testament życiowy.
Jego poglądy możemy sformułować w trzech tezach:
1. Cnota jest dobrem bezwzględnym.
2. Cnota wiąże się z pożytkiem i szczęściem.
3. Cnota jest wiedzą.
