Henryk Sienkiewicz (pseud. Litwos) żył w 2 połowie XIX wieku. Jego matka marzyła, aby został lekarzem, lecz on zaczął studia na Uniwersytecie Warszawskim na wydziale prawa i filozoficzno-historycznym, lecz ich nie ukończył i zaczął pracę jako redaktor. Dużo podróżował. Śladem są listy z podróży. Z kolejnych miejsc pobytu słał nie tylko korespondencje, lecz także powieści. Rozpoczął twórczość od publicystyki, szkiców literackich i historycznych oraz nowel, które były reakcją na problemy w kraju i za granicą. Podejmował w nich różnorodne sprawy obyczajowe, społeczne i psychologiczne. Po powrocie do kraju (w wieku 35 lat) ożenił się z Marią Szetkiewiczówną.
Sienkiewicz zasłynął głównie jako twórca powieści historycznych: Ogniem i mieczem, Potop, Quo Vadis (1896), Krzyżaków (1900) i W pustym i w puszczy (1911). Mniej udane są jego powieści obyczajowe: Bez dogmatu (1890) i Rodzina Polanieckich (1895).
Sienkiewicz należy do najpopularniejszych polskich pisarzy w świecie.
Zyskał sławę dzięki Nagrodzie Nobla, przyznana w roku 1905 za powieść Quo Vadis.
