„Zbrodnia i kara” to bestseller wydany w roku 1866, a napisany w latach 1865-1866 przez Fiodora Dostojewskiego. Dzieło to jest z okresu pozytywizmu.
Fragment „Zbrodni i kary” jest przedstawieniem ogromnej walki głównego bohatera powieści, Rodiona Raskolnikowa, z jego błednymi tezami na temat typów ludzi. Autor utworu, Dostojewski, przedstawił Rodiona jako wysokiego, przystojnego, ciemnego blądyna, który obciążony zamierzeniem zbrodni był głęboko zamknięty w sobie, roztargniony i zamyślony.
Podany fragment utworu jest wizją uczuć i myśli głównego bohatera. W tekście tym można wyraźnie dostrzec obawę, lęk oraz obrzydzenie do morderstwa przez Rodiona. Widać zupełnie innego człowieka. Bohater wiedział, że by popełnić morderstwo, będzie musiał odrzucić wszystkie wcześniej wyznawane wartości. Raskolnikow w tym fragmencie jest głęboko wierzący, religijny (o czym świadczą zwroty do Boga np.: „Jezu”;”Boże! Ukaż mi moją drogę, a ja się wyrzeknę tego przeklętego… marzenia”). Niestety, idea wizji świata (ludzie „zwykli”- którzy ponoszą odpowiedzialność za popełnione czyny; oraz „niezwykli”- bezkarni) opracowana przez niego, okazała się zgubna i była odpowiedzialna za upadek oraz samobójcze myśli Rodiona.
Osobą która dokonała powtórnej przemiany pogrążonego bohatera była Sofia Siemionowna (imię Sofia symbolizuje mądrość bożą a odzwierciedleniem może być np. religijność Soni).
Błędny model świata Raskolnikowa spowodował stopniowe odszczepienie się od wiary kościoła prawosławnego, jak i odwrócenie się od ludzi (nazwisko bohatera, Raskolnikow, oznacza odszczepieniec).
Fragment z kśiążki Fiodora Dostojewskiego opisuje Rodiona, który walczy ze sobą, szuka oparcia w wierze i wyklucza możliwości dokonania zbrodni na lichwiarce. Sen, który mu się przyśnił, przeraził go i utwierdził w przekonaniu, że nie jest zdolny do popełnienia haniebnego czynu którym jest morderstwo. Jednakże jego „marzenie” zdemoralizowało go na tyle, iż dopuścił się zbrodni (co wyjawia nam wkrótce książka). Podwójna zbrodnia, na którą nie był gotowy Raskolnikow, zapoczątkowała okres jego mąk i cierpień. Kara za popełnione czyny była wysoka. Rodion żył w niepewności i strachu przed drugim człowiekiem, był nieufny (szczególnie bał się wizyt u Porfirego- sędziego, który zmuszał oskarżonego do poczucia winy oraz wzbudzał skruchę, doprowadzając w ten sposób do przyznania się do winy), a także miewał koszmarne sny i omamy, które miały działanie destrukcyjne i omal nie doprowadziły go do popełnienia samobójstwa.
Reasumując „rozterki raskolnikowa”, zbrodnia, której dopuścił się Rodion, była nie tylko efektem walki ze sobą, ale była także uwarunkowana teorią której był twórcą. Chęć przekonania siędo jakiej grupy ludzi należy, brak pieniędzy, chęć czynienia dobra (podporządkowanie się zasadzie „Cel uświęca środki”) były na tyle śilne że doprowadziły do zbrodni, która była efektem wielu zbiegów okoliczności i starannych przygotowań. Kara, którą poniósł, przyczyniła się do ponownego odrodzenia wiary, a proces ten niewątpliwie przyśpieszyła Sonia, oraz własne sumienie Raskolnikowa, które spowodowało, iż zrozumiał, ile jego czyn wyrządził zła.
„Nowoczesna interpretacja Ewangelii” ukazuje, copowodują ludzkie, błędne, demoralizacyjne i destrukcyjne teorie.
