CECHY ROMANTYZMU:
-miłość pokazywano jako nieszczęśliwą i niemożliwą,
-natura wpływała na uczucia człowieka,
-bardzo mocne zainteresowanie kulturą ludową,
-literatura romantyczna ma być narodowa z gruntu,
-dawała wolność piszącemu.
UTWORY:
,,Król Olszyn”- Goethe
,,Oda do młodości” – A.Mickiewicz; zachęca do wspólnego działania i zmian kraju, zjednoczyć się, zwycięstwo młodości.
,,Romantyczność” – j.w.;kierować się w życiu uczuciem, a nie rozumem, dzięki uczuciom znajdujemy prawdę.
,,Dziady” cz.II – j.w; ściera się świat metafizyczny i teraźniejszy, jest tekstem romantycznym z formą antyczną, dusze odwiedzają ziemię i uczą ludzi prawd życiowych.
,,Dziady” cz.IV; ukazuje miłość jako chrobę, która zabija.
,,Dziady” cz.III; pokazane są różnice przebiegające w narodach, kara spotyka tylko złych, elementy monolitetu – bohater pokazany w dwóch światach (ziemia i niebo), aby pokazać konsekwencje wyboru człowieka.
,,Konrad Wallenrod” – j.w.;
,,Sonety Krymskie” – j.w.;
,,Księgi Narodu Polskiego” – j.w.; myśl mesjonistyczna dokończona z Dziadów, dlatego PL bo zawsze broniła czrześcijaństwa i jest krajem równym i demokratycznym.
,,Księgi Pielgrzymstwa Polskiego” – j.w.; opisani polscy emigranci głoszą dobrą nowinę, która ma się dokonać.
,,Pan Tadeusz” – j.w.; pisany głónie ku pokrzepieniu serc, opisuje ostatki kultury sarmackiej i ostatnich polaków.
,,Kordian” – J.Słowacki; ukazanie bohatera romantycznego, słabego i nie zdolnego do dużych spraw.
,,Grób Agamemnona” – Słowacki; odwołuje się do antyku, aby pokazać, że czasy herosów minęły i można je tylko wspomionać, dzięki trzeźwej ocenie sytuacji daje PL szansę na zwycięstwo, pisze go ku sumieniu Polaków.
,,Beniowski” – Słowacki; opisuje swoją zdolność żonglowania słowami, mówi że poezja winna służyć narodowi i pobudzać go do walki, a nie usypiać jak poezja Mickiewicza.
„Śluby panieńskie” – A.Fredro; Gustaw parodiuje bohatera z „Dziadów”; autor zaprzeczał twierdzeniu, że prawdziwa miłość nie istnieje; panny to ofiary ksiąg zbójeckich; autor nie traktował literatury poważnie-panny tak i przegrały, Gucio przyjął ją jako maskę i wygrał był skuteczny = literaturę romantyczną można czytać, ale nie można brać jej na poważnie; to komedia miłości.
„Nie – Boska komedia” – Zygmunt Krasiński; poezja jest prawdą i pięknem prowadzącym do zbawienia, ale także może się od nas odwrócić i będzie tragedia; poeta rozumie więcej, zna przeszłość i przyszłość; rewolucja przeciw arystokracji jest z 2 części-bunt społeczeństwa i odbudowa państwa, są równi i równiejsi; rewolucja jest apokalipsą.
„Bema pamięci żałobny ropsod” – j.w.; rabsod dla opiewania bohaterów; opisuje na wzór średniowiecznego pogańskiego pogrzebu; służy to temu, aby-przyrównać Bema do mitycznych herosów; autor stwierdza, że bohaterowie nie umierają i dalej są wzorem i prowadzą lud.
„Coś ty Atenom zrobił Sokratesie …” – Norwid; I część-przedstawia postacie, które po śmierci zostały uznane; II część-podsumowanie I, nie ważne gdzie nas pochowają, bo docenieni będziemydopiero przez nowe pokolenie; III część-każdy wielki człowiek będzie doceniony, bo jest ulepiony z innej gliny.
BOHATEROWIE:
Konrad Wallenrod – postać tragiczna bo żyje z maską i ma ciężkie wybory, zdrajca dla krzyżaków i złamał kodeks rycerza, bohater bo zwyciężył wroga i walczył za ojczyznę, szaleniec bo chce sam zniszczyć krzyżaków, polityk bo wybiera najlepsze decyzje (mniejsze zło).
Gustaw / Konrad – herosem ani geniuszem nie był, ponieważ był pyszałkiem. Uważa że tworzy świat, ma nad nim władzę, stoi na równi z Bogiem, jest męczennikiem, jednak tak nie jest.
Kordian – chce się zabić z powodu nieszczęśliwej miłości, przyczyniła się do tego literatura Mickiewicza; chce zabić cara bo chce uwolnić Polskę i świat od szaleńca; nie zabija cara gdyż jako romantyk jest za słaby psychicznie; winą za to wszystko Słowacki obwini Mickiewicza i jego twórczość.
Gustaw / Gucio – jest fircykiem, ale rozsądnym; dostrzegając opór ze strony Anieli, potrafi sprawić żeby go pokochała; sam ulega temu uczuciu.
Mąż / Hrabia Henryk – ciągle jest stawiany przed wyborami dobra i zła, ale wybiera zło i jest przez to skazany na potępienie; uważa się za poetę, widzi siebie na szczycie i jest egoistą.
Olcio – jest niewidomy; rozumie więcej, bo patrzy duszą; ma dostęp do świata zmarłych; jest wykreowany na prawdziwego poetę.
