Helios – syn tytana Hyperiona i Tei, brat Eos i Selene, bóg tarczy słonecznej, wyjeżdżał codziennie na rydwanie z kraju Indii, pędził po wąskiej drodze środkiem nieba, by wieczorem zanurzyć się w falach Oceanu, gdzie odpoczywał do świtu.
Tanatos – bóg śmierci, przedstawiany niekiedy jako młodzieniec z czarnymi skrzydłami, miał władzę jedynie nad ludźmi. Wychodził z podziemia z odwróconą, zgaszoną pochodnią w ręku i odbierał człowiekowi życie.
Nike – personifikacja zwycięstwa, zsyłała zwycięstwo na wojnie, w czasie igrzysk sportowych i w przeciwnościach życiowych. Grecy wyobrażali ją sobie jako skrzydlatą kobietę z gałązką palmową w dłoni i z wieńcem na głowie.
Temida, Themis (mitologia grecka), bogini prawa i sprawiedliwości, dobrych obyczajów i porządku. Tytanida, córka Uranosa i Gai, druga małżonka Zeusa, matka Hor i Mojr. Pierwsza pani wyroczni delfickiej przed objęciem jej przez Apollina.
Patronka zgromadzeń ludowych, opiekunka pokrzywdzonych i potrzebujących pomocy. W wielu miastach budowano jej świątynie, zwykle w pobliżu przybytków Gai i Demeter. Przedstawiano ją z rogiem obfitości. Tradycja utrwaliła wyobrażenie Temidy z zawiązanymi oczami, z wagą i mieczem.
Helios, w mitologii greckiej, bóg słońca, syn tytana Hyperiona i tytanki Thei, brat Eos i Selene. Jego żoną była Okeanida Perseis. Ojciec Ajetesa i Kirke, Heliady i Faetona (jego matką była Klimene).
Heliosa przedstawiano jako silnego mężczyznę z koroną promieni słonecznych na głowie, powożącego wspaniałym (często złotym) czterokonnym rydwanem. Rydwan ten każdego ranka wynurzał się na wschodzie z Oceanu, przebywał drogę po sklepieniu niebieskim i zanurzał się w wody po zachodniej stronie.
Największy ośrodek kultu Heliosa był na wyspie Rodos, tu też zbudowano Kolosa Rodyjskiego przedstawiającego Heliosa. Z czasem Heliosa zaczęto identyfikować z Apollonem.
Nemezis, Nemesis, w mitologii greckiej, bogini zemsty i sprawiedliwości. Córka Nocy (Nyks), uważana za uosobienie gniewu bogów i kary spadającej na ludzi pysznych i przekraczających granice, które im wyznaczyli bogowie. Ośrodkiem jej kultu było Ramnus w Attyce. Beoci utożsamili ją z Adrasteją (Nieuniknioną).
Nike, w mitologii greckiej, bogini zwycięstwa. Symbol zwycięstwa zesłanego przez Zeusa lub Atenę. Wyobrażano ją jako zrywającą się do lotu lub spływającą na skrzydłach kobietę. Towarzyszyła Zeusowi lub Atenie. Postać Nike zdobiła pomniki zwycięskich bitew. Była też boginią zwycięstwa w sporcie. W Atenach jej imię było epitetem Ateny. W Rzymie utożsamiona z Wiktorią.
Tanatos, Thanatos (mitologia grecka), uosobienie śmierci, syn Nocy (Nyks) i Erebosa. Bliźniak Hypnosa (snu). Przedstawiany w postaci uskrzydlonego młodzieńca ze zgaszoną pochodnią lub mieczem w dłoni. Na lekytach białych występuje w ciemnym chitonie lub nagi. W scenach przedstawiających złożenie ciała do grobu zwykle podtrzymuje nogi zmarłego.
