Harpagon jest człowiekiem bogatym, ale bardzo skąpym. Najwyższą wartością są dla niego pieniądze, a sens jego życia polega na powiększaniu majątku. Jest wdowcem i ojcem dwojga dorosłych dzieci: Elizy i Kleanta. Jako osoba wrażliwa na krzywdę innych mogę stwierdzić, że utwór ten to dramat rodzinny za zamkniętym drzwiami. Swoje przekonanie postaram się uzasadnić za pomoca poniższych argumentów.
Po pierwsze, ojciec nie kocha swoich dzieci. Uważa je za dodatkowe obciążenie dla swojej kieszeni. Pragnie pozbyć się ich jak najszybciej.
Po drugie, Eliza i Kleant nie mogą decydować o swojej przyszłości, gdyż są całkowicie mu podporządkowani. To on wybiera dla nich przyszłych małżonków.
Kolejną sprawą, którą chcę poruszyć, jest to, że nie obchodza go marzenia i potrzeby swych pociech. Dlatego syn stara się zarobić trochę pieniędzy, grając w karty, by wreszcie zrelizować swe plany.
Pragnę zwrócić uwagę na stosunek dzieci do Harpagona. Nienawidzą go tak bardzo, że pragną jego szybkiej śmierci.
Warto zauważyć, iż bohater główny stara się to ukryć przed obcymi ludźmi. Resztki wstydu nie pozwalają mu zaprotestować, gdy Kleant obdarowywuje Mariannę cennym pierścieniem.
Uważam, że rodzina ta, mimo że była zamożna, to nie posiadała tego, co najważniejsze: miłości, szacunku do siebie. A ile jest warte takie życie????
