Do głównych czynników lokalizacji zaliczamy: bazę surowcową, rynek zbytu, bazę energetyczną, transport, siłę roboczą, wodę, infrastrukturę techniczną, oraz możliwość współpracy z innymi zakładami, a także wpływ zakładu przemysłowego na środowisko.
Przykładem PRAWIDŁOWEJ lokalizacji mogą być:
– Zakłady przetwórstwa owocowo-warzywnego w Tymbarku koło Limanowej, w Dwikozach koło Sandomierza, wykorzystujące miejscową bazę surowcową;
– Zakłady rafineryjne w Gdańsku lub zakłady produkujące nawozy fosforowe w Policach koło Szczecina, wykorzystujące surowce importowane drogą morską. Do zakładu w Policach kwas siarkowy niezbędny w produkcji dostarcza wytwórnia z Machowa. Ponadto zakład w Policach może korzystać z dużej ilości wody pobieranej z Odry.
– Zakłady Chemiczne w Machowie koło Tarnobrzega (produkcja kwasu siarkowego, nawozów fosforowych). Zbudowane w pobliżu miejsc eksploatacji siarki.
Przykładem NIEPRAWIDŁOWEJ lokalizacji mogą być:
– Huta ?Warszawa?, huta ?Katowice?, huta im. Sendzimira w Krakowie. Huta ?Warszawa? miała dostarczać stal na rynek miejscowy, niestety rynek ten odbiera zaledwie 12% produktów huty, natomiast największym odbiorcą jest GOP (Górnośląski Okręg Przemysłowy). Zbyt wysokie są koszty transportu, teren zajęty przez hutę utrudnia przebudowę miasta na północ.
– Lokalizacja huty ?Katowice? ? podyktowana była przyszłą współpracą z innymi zakładami. Nie uwzględniono tu deficytu siły roboczej, deficytu wody i ogromnego zanieczyszczenia terenu.
– hutę żelaza w Krakowie zlokalizowano na najlepszych glebach (czarnoziemy, lessy), przez co duże obszary Ziemi zostały bezpowrotnie stracone dla rolnictwa. Kraków jest otoczony wzniesieniami, jest tam mały przepływ powietrza, a tak duży obiekt hutniczy powoduje katastrofalne zanieczyszczenie środowiska w Krakowie.
