NIEBO ZOTE CI OTWORZĘ – Krzysztof Kamil Baczyński
W wierszu wyróżniamy dwa obrazy. Obraz arkadyjski ukazują strofy 1-3, jest on silnie zmetaforyzowany, przypomina świat baśni, bo wypełniają go takie określenia ak ptasi świt, płynny lot mleczów, serduszka mleczów, wypełniają go metafory, obraz plastyczny, sugestywny, ale nieprawdziwy, nie ma odwzorowania w rzeczywistości, ponieważ wiersz zaczyna się słowami „niebo złote ci otworzę”, a więc utworzony zostanie obraz. Podmiot liryczny nadaje sobie możliwości twórcze, kreacyjne, a więc jest poetą, który może tworzyć wspaniałe światy, ma taki dar. Może sprawić by poezja dostarczała czegoś pozytywnego, jednak stawia warunek: „jeno wyjmij mi z oczu szkło bolesne” – metafora rzeczy nieprzyjemnych, cierpienia, bólu; szkło kojarzy się z czymś ostrym, co kaleczy. Jest to metafora okaleczenia psychiki przez wojnę, przerażenia wywołanego obrazami wojny – łąki nie są zielone, są to łąki krwi, a obraz słońca są obrazami czaszek. Baczyński tworzy obrazy metaforyczne. Pojawia się też warunek: „odmień czas kaleki”. Jest to metafora czasu wojny, który jest wrogiem człowieka, czas śmierci, cierpienia i wyborów narzuconych przez historię. Trzeba być żołnierzem „zetrzyj z włosów pył bitewny”. W tekście zarysowana jest sytuacja tragiczna, bo podmiot liryczny jest człowiekiem, któremu zabrano część życia, prawo do szczęścia i spokoju, intensywnego przeżywania młodości, do twórczej ekspresji, bo okaleczono jego psychikę („Artysta jest kaleki”) i kazano mu wziąć karabin do ręki.
Jest obecny adresat liryczny, który jest bliską sercu osobą, którą podmiot liryczny obdarza miłością, chce dla niej uczynić świat szczęśliwszym. Wojna zabiera prawo do osobistego szczęścia, skłania do intensywnego przeżywania życia.
