Chciałabym w tej charakterystyce bliżej przedstawić dwóch głównych bohaterów ?Iliady? Homera. Są nimi Hektor i Achilles. Pierwszy z nich to najstarszy syn króla Troi, Priama i Hekaby, brat Parysa i mąż Andromachy – najdzielniejszy i najbardziej prawy bohater wśród Trojan. Drugi to siódmy syn Peleusa i nimfy Tetydy, ojciec Neoptolemosa, wychowanek Fojniksa i Chejrona – heros podobny do boga wojny ? Aresa. Obydwie postaci łączył udział w dziesięcioletniej wojnie trojańskiej, toczonej w XII w p.n.e. która spowodowana była porwaniem Heleny, żony króla Sparty – Menelaosa, przez Parysa. Natomiast dzielił fakt, że byli w przeciwnych sobie obozach ? Troi i Sparty.
Hektora wychowywał ojciec na swoim dworze dbając i troszcząc się o niego, dzięki czemu wyrósł na silnego i roztropnego mężczyznę. Książę Trojański miał piękne, twarde, męskie rysy twarzy. Ciało jego było muskularne i silne. Z kolei Tetyda, matka Achillesa, starając się zapewnić swemu synowi nieśmiertelność, niedługo po narodzeniu syna zanurzyła go w Styksie i w ten sposób uodporniła całe jego ciało na ciosy. Jedynym słabym punktem pozostała pięta, za którą nimfa trzymała niemowlę. Jego potężnie rozbudowana sylwetka szła w parze z delikatnymi rysami pięknej i delikatnej twarzy. Był to heros, który miał niemal dziewczęcy wdzięk.
Syna Priama cechowała rozwaga i inteligencja. Darzył należytym szacunkiem zarówno swoich wrogów jak i przyjaciół. Hektor był oddany ojczyźnie, nigdy nie myślał o sobie, a w chwilach kryzysu umiał trzeźwo myśleć i wybrnąć z każdej sytuacji. Za to syn Peleusa był najbardziej odważny i nieustraszony ze wszystkich wojowników. Posiadał żelazny charakter i ogromną siłę, był młodzieńczy, porywczy i niezwyciężony. Fojniks i Chejron wpoili mu pogardę do bogactwa, miłość do sławy i umiejętność znoszenia cierpień. Achilles był człowiekiem o dwóch osobowościach – z jednej strony nieczuły i bezwzględny, a z drugiej szczery i wrażliwy. Dał wyraz swojej szlachetności, gdy wróżbita oznajmił, iż bogini Artemida żąda złożenia ofiary z Ifigenii, córki Agamemnona. By nie wzbudzać podejrzeń, ojciec sprowadził córkę pod pretekstem, że chce ją zaręczyć z Achillesem. Gdy ten dowiedział się o tym, było już za późno, Ifigenię złożono w ofierze.
Tetyda, matka Achilla, przed wyjazdem na wojnę uprzedziła syna, że jeśli uda się do Troi, to czeka go krótkie życie, ale i wielka kariera. Jeśli zostanie, będzie żył długo, ale nie zazna sławy. Wiedział on, że był postacią, od której zależało zwycięstwo Greków pod Troją, dlatego też miał poczucie własnej wartości. By ochronić syna przed śmiercią, matka ukryła młodzieńca na dworze króla Skyros Lykomedesa wśród jego córek wdziewczęcym przebraniu. Odyseusz, odnalazłszy miejsce pobytu herosa, przebrał się za kupca i udał się na dwór Skyrosa. Wśród towarów przeznaczonych dla królewien, ukrył drogocenną broń, którą Achilles sięgnął bez namysłu, czym się zdradził. Długo nie trwały namowy Odyseusza, Achilles postanowił wziąć udział w wyprawie na Troję.
W czasie wojny Hektor nosił ciężką i grubą zbroję, co świadczyło o jego nadludzkiej sile. Na głowie jego znajdował się hełm z powiewający kitami. Walcząc wykazywał się wielką mocą i zręcznością oraz biegle posługiwał się mieczem. Natomiast heros ze Sparty w czasie wojny nosił hełm z kitą falistą i boską, błyszczącą zbroję spiżową, zrobioną przez Hefajstosa. Przy boku posiadał włócznię peliońską z jesionu i wspaniałą tarczę. Nadzwyczajnie posługiwał się włócznią i jeździł rydwanem.
W czasie wojny Hektor zabił Patroklosa ? serdecznego przyjaciela Achillesa, który zabrał jego pancerz. Po otrzymaniu wiadomości, że trojański królewicz uśmiercił towarzysza herosa, Grek zapłonął chęcią zemsty na zabójcę. Poczuł ogromną nienawiść i chęć krwi Trojanina, ponieważ był bardzo silnie związany z Patroklosem. Wyzwał na pojedynek syna Priama, który na początku starcia bardzo się go lękał i uciekał przed nim. Jednak dał on wyraz swej odwadze i honorowi poprzez przyjęcie wyzwania i stanięcie z herosem twarzą w twarz. Zginął w walce z Achillowej ręki pod murami Troi, poprzez pchnięcie dzidy na wylot w szyję.
Jednak sama śmierć Hektora nie dała Achillesowi satysfakcji ? nie oddał ciała rodzinie. Przywiązał je do swojego rydwanu i zawlekł do obozu greckiego, by następnie przez dwanaście kolejnych poranków przejeżdżać z nim dookoła murów Troi na oczach najbliższych. Heros zapowiedział, że ciało Hektora nie zostanie pochowane, a wystawione na pożarcie przez zwierzęta. W nocy ojciec Hektora, król Priam, przyszedł do namiotu półboga i wybłagał zwrot ciała syna, aby je przyzwoicie pogrzebać. Achillesowi udzielił się smutek władcy i oddał zwłoki. Sam Achilles zginął w późniejszym czasie od ugodzenia strzałą w piętę, wypuszczoną z łuku przez Parysa, brata Hektora. Młodzieniec zmarł zanim Troja została zdobyta.
Hektor należał do ludzi prawych i dobrych, choć jego charakter nie był kryształowy. Wśród Trojan budził podziw i szacunek, na który zasługiwał. Walczył zapamiętale i zawzięcie o dobro ojczyzny, co jest czynem chwalebnym. Natomiast „Iliada” charakteryzuje Achillesa jako osobę porywczą i arogancką, ale mimo wielu negatywnych cech postać ta zdradza także bogate, wrażliwe wnętrze. Jest jedną z najbardziej ludzkich postaci eposu, a jego psychika odzwierciedlona została z największą starannością.
