Na świecie na podstawie stopnia zaspokojenia głodu wyróżniono 4 główne systemy żywnościowe:
a) OBFITY ? powyżej 3000 kcal/osobę;
b) NORMALNY – 2500?3000 kcal/osobę;
c) NIEDOSTATECZNY – 2000?2500 kcal/osobę;
d) GŁODOWY ? poniżej 2000 kcal/osobę;
Do grupy a) należą państwa wysoko rozwinięte gospodarczo i często o wyspecjalizowanym rolnictwie i o wysokim dochodzie narodowym na jednego mieszkańca. W grupie tej znajdują się: Belgia ? 3800 kcal/osobę, Francja, USA, Niemcy, Wlk. Brytania, Polska ? 3400 kcal/osobę, Rosja.
W grupie b) o normalnym poziomie wyżywienia znajdują się kraje o średnich wskazaniach dochodu narodowego: np.: Japonia, Korea Południowa, RPA, część Ameryki Południowej.
Głód ilościowy i jakościowy c) i d) ze względu głównie na tłuszcze i białko, występuje w państwach tworzących strefę leżącą po obu stronach równika do 30? szerokości geograficznej.
Strefa ta bywa nazywana ?imperium głodu?, ?obszarem rozpaczy?. Ostatnio najbardziej głód daje o sobie znać w Afrykańskiej części ? na terenie takich państw jak: Mozambik, Ghana, Mali, Etiopia, Somalia i Sudan, gdzie spożycie nie przekracza 2200 kcal/dobę.
Na granicy kalorycznego minimum egzystuje ok. 1/3 ludności AZJI. W tej grupie znajdują się m.in. Indie, Bangladesz, Indonezja, Pakistan. Są to również coraz częściej kraje Ameryki Południowej i Środkowej, Boliwia, Peru, Ekwador, Nikaragua i Haiti.
Głód panuje również w Krajach Trzeciego Świata, które muszą otrzymać pomoc od państw zamożnych, np.: przy pomocy ONZ, tj. FAO (Organizacja do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa) oraz MCK (Międzynarodowy Czerwony Krzyż).
Obecnie Polska w większości zaspokaja potrzeby żywnościowe ludności, dzięki własnej produkcji rolnej i polepszającemu się handlowi zagranicznemu.
