Cel pracy
Praca ta ma na celu odsłonić przed Czytelnikiom wszelkie tajemnice związane z życiem Marii Antoniny na dworze francuskim a zwłaszcza z poniesionymi przez nią konsekwencjami. Z całą pewnością dostarczy ona solidnej wiedzy, szczegółowo omówionych części życia tej jakże kontrowersyjnej osoby.
Pozycja referowanej pracy w jego ogólnej twórczości.
Głównym przedmiotem zainteresowania Zweiga jako pisarza była psychologia człowieka. Znajdował się on pod znacznym wpływem pracy Zygmunta Freuda. Ocenia się, że był niezłym znawcą ludzkiej psychiki, co znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości. Zweig z powodzeniem pisał też zbeletryzowane biografie. Najsłynniejszą z nich jest Maria Antonina.
Charakterystyka materiału źródłowego
Stefan Zweig pisząc „Marię Antoninę” oparł swe rozważania na osobie tytułowej bohaterki. Istnieje zwyczaj wyliczania źródeł z jakich korzystał autor, skąd czerpana była treść, w wypadku obecnym zdaje mi się,że ważniejsze stwierdzenie to jakich źródeł w książce nie użyto i z jakiego powodu. Dokumenty zwykle najpewniejsze, własnoręczne listy, okazały się niegodne zaufania. Maria Antonina pisywała mało, a jeżeli już pisała to pod przymusem. Najczęsciej listy pisywała do matki i dworu wiedeńskiego a także do swojego najukochańszego „przyjaciela” Hrabiego de Fersena. Powstawały na ich podstawie różnorodne zbiory opowiadań życia królowej lecz do najobszerniejszych należały prace Hrabiego Hunolsteina i do dziś najbogatszy zbiór barona Feuillet de Conches a także Klinkowstroma. W XIXw. na rynku pojawiły się listy Marii Antoniny z jej własnym autografem, lecz autor niechciał skupiać się na nich gdyż istniała plotka ,że najbliższy pracownik Marii Antoniny baron Feuillet de Conches podrabiał podpisy i listy dla własnej korzyści. Także Stefan Zweig dla zyskania większej pewności historycznej, odrzucił bezwzględnie wszystkie dokumenty, których pochodzenie wskazuje jedynie podejrzany ,,cabinet” pana barona. Kolejnymi rzeczami mogącymi posłużyć za materiały źródłowe były opowiadania naocznych świadków, a także pamiętniki.
Treść:
Maria Antonina to jedna z tych postaci historycznych, o której krążą niezliczone legendy.Zabierając się za czytanie książki myślałem że będzie to typowa autobiografia z wielką ilością dat i wydarzeń. A tymczasem spotykało mnie spore zaskoczenie, bowiem książka Stefana Zweiga nie jest kolejną tego typu biografią. Autor skupił się przede wszystkim na samej Antoninie – autor nie przedstawia jej jako postaci historycznej ale , jako kobietę. Uczynił z Marii Antoniny nie książkowe, często błędne odzwierciedlenie legend, ale poszedł dalej dotykając wnętrza kobiety. Poznajemy ją jako młodą dziewczynę zagubioną w świecie Wersalu i kompletnie nieprzygotowaną do pełnienia funkcji królowej. Z czasem nowy świat pokazuje królowej swe prawdziwe oblicze pełne intryg i zakłamań. Przyjęcie stanowiska w sprawie Marii Antoniny jest bardzo trudne gdyż niemożna jej zbytmocno osądzać ale z drugiej strony niemozna patrzeć na jej poczynania pobłażliwie.
-Królowa może przypominać rozpuszczoną i beztroską nastolatkę, której w głowie jedynie modne stroje i fryzury. Niektórzy mogą poprostu nieodnaleźć u królowej jakiejś myśli przewodniej, gdyż przypomina ona ciąg nieprzemyślanych zachowań.
– Trzeba wziąść pod uwagę to iż ich związek rozpoczął się w wieku, kiedy większość dziewczyn i chłopców myśli jedynie o zabawie. A Antoninie, młodziutkiej dziewczynie przyszło już wtedy decydować o losach mocarstwa Francji, mierzyć się z obowiązkami żony. Nic dziwnego, że ucieka wtedy w świat bali, zakupów, przyjemności. Jest dojrzewającą nastolatką – pragnie chwytać dni, szaleć, oddawać się pokusom świata – jednym słowem chce żyć.
Krytyka pracy
Autor w swojej książce nie przytoczył dokumentów, listów a całkowicie pominął dialogi. Opuścił także anegdoty ,któych jak się dowiedziałem było bardzo wiele m.in mały Mozart prosił Marię Antoninę w Schonbrumie o jej rękę a także podczas „finałowej” sceny królowa jakoby nadepnąwszy na nogę kata przeprosiła go uprzejmie ,,Pardon, monsieur” Mało dowiadujemy się także o treści listów pisanych do ukochanego Fersena. Stefan Zweig myśląc stereotypowo nie umieścił wyznań królowej czyli wzruszających czułych i mądrych słów gdyż jak pisze: „W zestawieniu z przeciętnym charakterem Marii Antoniny wydały mi się właśnie za mądre i zbyt pełne uczucia”
Chciałbym także poruszyć dyskusję na kilka owych tematów być może wymagają one głębszego wniknięcia w życie Marii Antoniny (zamieszczam streszczenie):
*Jak uważasz czy Maria Antonina była osobą która nieprzejmowała się sprawą Francji, czy może poprostu była osobą zagubioną w gąszczu przepisów, której w wieku kilkunastu lat kazano kierować mocarstwem??
*Czy uważasz ,że historia mogłaby się potoczyć inaczej?? Było tyle niewykorzystanych i zaprzepaszczonych prób dzieki którym ta młoda kobieta mogła wybawić się spod piętna rewolucji.
*Czy „związek” królowej z jej bliskim przyjacielem Fersenem był wporządku w stosunku do króla?? Przecież Maria Antonina nie odnalazła u boku mężą spełnienia. Niektórzy powiedzą ,że przecież była spełnioną matką, lecz czy aby napewno??
