Węglowodany są trawione przez enzymy amylolityczne, które hydrolizują wiązania glikozydowe. W wyniku trawienia przez amylazę ślinowa i amylazę jelitową powstają
oligosacharydy. W jamie gębowej skrobia i glikogen, są rozkładane na dekstryny i dwucukry. Podobnie działa amylaza trzustkowa i jelitowa. Dekstryny rozpuszczają się
w wodzie i dlatego łatwiej ulegają trawieniu niż polisacharydy. Na dekstryny działają amylaza trzustkowa i jelitowa, które odłączają od nich dwucukry, np. maltoza.
Powstałe dwucukry są rozkładane przez enzymy disacharydazy. Już w jamie gębowej znajduje się maltoza, która razem z sacharozą wchodzi w skład soku
trzustkowego. W soku jelitowym znajduje się także enzym laktoza. W wyniku działania disacharydaz powstają cukry proste: glukoza, fruktoza, galaktoza. Glukoza
wchłaniana jest w jelicie cienkim, które jest zaopatrzone w liczne mikrokosmki jelitowe. Przedostaje się ona na drodze aktywnego transportu do krwi żyły wrotnej, która
przenosi je do komórek wątroby-narządu rozdzielającego różne składniki. Nadmiar glukozy w komórkach wątroby zostaje zamieniony (przy udziale insuliny) na
glikogen-wielocukier zwierzęcy nierozpuszczalny w wodzie. Krew roznosi glukozę do wszystkich komórek ciała, gdzie w mitochondriach ulega spaleniu. Nadmiar
węglowodanów zostaje zmieniony na tłuszcz, który odkłada się w tkance tłuszczowej podskórnej oraz wokół narządów wewnętrznych. Człowiek nie trawi celulozy, lecz
ułatwia ona trawienie i pobudza perystaltykę jelit.
Trawienie białek odbywa się przez enzymy proteolityczne. Rozpoczyna się ono w żołądku z udziałem pepsyny i jest kontynuowane w dwunastnicy, do której
przedostają się enzymy trzustki. Pod wpływem endopeptydaz rozrywane są wiązania peptydowe wewnątrz cząsteczek białka, w wyniku czego powstają krótsze
łańcuchy zwane peptydami. Dalsze procesy trawienia peptydów odbywają się w dwunastnicy za pomocą egzopeptydaz, które rozrywają końcowe wiązania peptydowe i
odszczepiają wolne aminokwasy. Należą do nich karboksy peptydaz i aminopeptydaz odszczepiają aminokwasy z tej strony peptydu, gdzie są wolne grupy
karboksylowe lub aminowe. Dzięki temu z trójpeptydów i dwupeptydów powstają aminokwasy. Enzymy powstają w żołądku i trzustce sa syntetyzowane i uwalniane w
postaci nieczynnych proenzymów, które uaktywniają się dopiero w przewodzie pokarmowym. Pepsyna uwalniana jest w postaci nieczynnego pepsynogenu, a
trypsyna-trysynogenu. Aminokwasy przechodzą do jelita cienkiego i drogą aktywnego transportu dostają się do krwi żyły wrotnej, a następnie do wątroby. Nadmiar
aminokwasu w wątrobie ulega dezaminacji, czyli odłączeniu grupy aminowej. Trujący dla organizmu amoniak zostaje w komórkach wątroby przerobiony na mocznik w
tzw. cyklu mocznikowym. Następnie aminokwasy transportowane są z wątroby do wszystkich komórek ciała gdzie na rybosomach dokona się synteza białek swoistych
dla danego organizmu.
Tłuszcze są trawione w dwunastnicy. Lipidy nie są rozpuszczalne w wodzie natomiast enzymy lipolityczne rozpuszczają się w tłuszczach przez co działają tylko na ich
powierzchni. W związku z tym przez woreczek żółciowy wydzielana jest żółć, która powoduje emulgację tłuszczu, czyli rozbicie na emulsję, przez co zwiększa
powierzchnię odziaływania enzymów trzustki-lipaz. Lipazy rozbijają cząsteczki tłuszczu na kwasy tłuszczowe i glicerol oraz produkty pośrednie: monoglicerydy i
diglicerydy. Produkty hydrolizy tłuszczów przenikają na drodze aktywnego transportu z jelita cienkiego do krwi żyły wrotnej, a następnie do komórek wątroby. Nadmiar
kwasów ulega w wątrobie b-oksydacji. Polega ona na enzymatycznym rozbiciu kwasu tłuszczowego na jednostki dwuwęglowe. Jednostki dwuwęglowe zostają
przeniesione do cyklu Krebsa i spalone z wydzieleniem energii i wody oraz CO2. Część zemulgowanego tłuszczu przenika z dwunastnicy do limfy w formie
nieshydrolizowanej przez co limfa przybiera białą barwę. Nadmiar tłuszczu odkłada się w postaci zapasowej.
