Pieśń VII

Bodaj ci złe dni! – Nie chcesz mię miłować;
Bych się czuł, mógłci bych już podziękować.

Biadaż mnie na cię, to mi głowę psujesz;
Inaczej nie wiem, jeno mię czarujesz.

Przypatrując się twej cudnej postawie
Drugi by przysiągł, iżeś mu już prawie.

Biadaż mnie na cię, to mi głowę psujesz;
Inaczej nie wiem, jeno mię czarujesz.

Nie obiecujesz ani też odmawiasz,
Jeno mię słowy próznymi zabawiasz.

Biadaż mnie na cię, to mi głowę psujesz;
Inaczej nie wiem, jeno mię czarujesz.

Wszytko się boisz, ano nie masz kogo;
Nie każdyć kąsa, co to patrza srogo.

Biadaż mnie na cię, to mi głowę psujesz;
Inaczej nie wiem, jeno mię czarujesz.

Mam z sobą więcej niż dosyć kłopota,
A wszytko mi się zda, że ciągnę kota.

Biadaż mnie na cię, to mi głowę psujesz;
Inaczej nie wiem, jeno mię czarujesz.

Nie karmże mię już tą nadzieją dalej,
Raczej mi powiedz: „Mój miły, nie szalej!”

Biadaż mnie na cię, to mi głowę psujesz;
Inaczej nie wiem, jeno mię czarujesz.