Stań ku słońcu, a rozdziew gębę, panie Ślasa,
A już nie będziem szukać inszego kompasa;
Bo ten nos, coć to gęby już ledwie nie minie,
Na zębach nam okaże, o której godzinie.
Stań ku słońcu, a rozdziew gębę, panie Ślasa,
A już nie będziem szukać inszego kompasa;
Bo ten nos, coć to gęby już ledwie nie minie,
Na zębach nam okaże, o której godzinie.
