Całym światem rządzą pewne uniwersalne prawa i r12; niezależnie od wybranego przykładu r12; obowiązkiem pisarza jest unaocznić je czytelnikowi, zdaje się mówić poprzez swoje bajki Ignacy Krasicki. W sześciowersowym utworze pt. rRybka mała i szczupak\” zawarta została krótka historyjka. Oto pewna rybka rwielce żałowała\”, że jest jeszcze zbyt mała, aby połknąć sporego robaka. Za to szczupak skwapliwie skorzystał z okazji i pożarł ten smakowity kąsek, ra z nim haczyk, o którym nie wiedział\”. Został więc, oczywiście, złowiony przez rybaka, co rybka puentuje: rDobrze to czasem być i małą\”.
Morał został wygłoszony przez postać, nie zaś narratora bajki, pozwalając tym samym czytelnikowi na większą swobodę, jeśli idzie o ocenę sensu tej przypowieści. Typowe dla bajek zwierzęcych pisanych przez Krasickiego rymy parzyste (aa bb), sylabiczny (trzynastozgłoskowy) tok wiersza i r12; charakterystyczna dla całego gatunku r12; personifikacja to w zasadzie cały repertuar artystycznych chwytów użytych przez autora w utworze.
Warto zauważyć, że często w bajkach biskupa warmińskiego zwierzęta uczą się czegoś nowego pod wpływem przeżytych wydarzeń lub wyciągają wnioski z obserwacji otaczającego je świata. Krasicki, pisarz oświeceniowy, ale dość sceptycznie nastawiony do możliwości poznawczych i siły moralnej człowieka, zdaje się sądzić, że ludzie r12; paradoksalnie r12; czynią to zbyt rzadko i dlatego trzeba pouczać ich m. in. bajkowymi przypowieściami.
Rybka, a wraz z nią i czytelnik, odkrywa więc pewną wartość r12; dobrze być nieraz kimś niepozornym, skromnym i nie warto zazdrościć innym ich siły czy wielkości.
