Higiena układu kostnego , ogólnie ruchu , jest bardzo ważna i nie należy jej zaniedbywać a w tym bardziej o niej zapominać.
Głównie zainteresujemy się odpowiednim odżywianiem, które jest tutaj kluczowe do prawidłowego funkcjonowania naszego układu ruchu.
Chce podkreślić, że najważniejszym tu będzie wapń:
ROLA WAPNIA W ORGANIZMIE
Wapń jest niezbędny do mineralizacji kości oraz do szeroko pojetego metabolizmu ustrojowego. Homeostaza wapniowa ustroju powodująca, że w krwi znajduje się stała ilość wapnia ( 100mg/1 surowicy ) utrzymywana jest w sposób bardzo precyzyjny również wtedy, gdy przez dłuższy czas nie ma go w pożywieniu! Ażeby utrzymać stały poziom wapnia również podczas niedoboru w dostarczanych pokarmach, organizm czerpie potrzebny pierwiastek z układu kostnego. Szkielet jest więc magazynem wapnia ( 99% soli wapnia ustrojowego ), a proces odwapnienia kości występuje wówczas, gdy wraz z pożywieniem nie dostarcza się wystarczającej ilości tej substancji. Organizm potrzebuje określonej ilości wapnia, która może być w każdej chwili wykorzystana do wspomożenia prawidłowego funkcjonowania serca, układu krążenia, pracy mięśni, systemu nerwowego oraz krzepnięcia krwi. Zbyt niski poziom wapnia we krwi może szybko doprowadzić do niebezpiecznych objawów manifestujących się tężyczką. W czasie ciąży organizm przyszłej matki uruchamia zapasy wapnia, które wydzielane podczas karmienia stanowią budulec dla szkieletu dziecka.
Aby nie dopuścić do schorzeń układu ruchu należy przede wszystkim dobrze się odżywiać. Należy jeść mniej i bardziej urozmaicone pokarmy. Niektórzy wegetarianie odrzucają nie tylko mięso, ale również produkty pochodzenia zwierzęcego takie jak: mleko, jego przetwory, jaja. Trudno jest zaspokoić samymi owocami zapotrzebowanie na wapń. Należy zredukować tłuszcze sól kuchenną, natomiast jeść więcej owoców i warzyw, zwrócić uwagę na spożywanie cukru, białej mąki i innych „uszlachetnionych produktów”. Między posiłkami zdrowo jest zjeść jabłko niż kawałek czekolady. Ważne są także płyny. Jest wiele soków bogatych w wapń, niestety zbyt mało popularnych w Polsce. Naczelna zasada odżywiania to mleko i produkty mleczne ponieważ mają najwięcej wapnia i powinny być spożywane kilka razy dziennie. Oczywiście nie dodatkowo, lecz zamiast pewnych pokarmów ze względu na niedopuszczenie do nadwagi. Oczywiście należy pamiętać iż samo odżywianie nie wystarczy jeżeli mówimy o układzie ruchu to należy pamiętać o tym aby zadbać o nasz układ mięśniowy to znaczy aby nie dopuścić głównie do zespołu przeciążeniowego narządu ruchu, o którym powiemy później wymieniając choroby układu ruchu.
GŁÓWNE CHOROBY UKŁADU RUCHU ORAZ „RADZENIE” SOBIE Z NIMI CZYLI PROFILAKTYKA I ZZARYS LECZENIA
OSTEOPOROZA
Jest metaboliczną chorobą kości prowadzącą do zwiększonego ryzyka złamań. Jest chorobą o zasięgu światowym, występującą we wszystkich społeczeństwach, w różnych regionach geograficznych. Klinicznymi jej objawami są złamania kości i wynikające z nich powikłania. Rozpoznanie osteoporozy oparte jest na wystąpieniu złamania, ale poprzedza go wieloletni, bezobjawowy proces ubytku masy kostnej. Coraz więcej środków i wysiłków dotyczących przeciwdziałań osteoporozie ukierunkowanych jest na szeroko zakrojone działania profilaktyczne. Coraz szerzej wykorzystywane są możliwości wynikające z wczesnej diagnostyki osteoporozy związane z zastosowaniem densytometrów nowej generacji. Praktyczne wdrożenia dotyczą informacji odnośnie etiopatogenezy, metabolizmu budowy i przebudowy kości, a także czynników ryzyka. Szeroką oświatą zdrowotną są obejmowane srodowiska służby zdrowia, leczący jak i leczeni, a do działań profilaktycznych włączeni coraz aktywniej czynnie sami zainteresowani. W tej sytuacji na jak najszersze poparcie zasługują wszelkie próby popularyzacji zarówno wiedzy o osteoporozie, jak i środków praktycznych umożliwiających jej zapobieganie.
Czy wiesz, że co czwarta kobieta może zachorować na osteoporozę?
Osteoporoza jest chorobą charakteryzującą się niską masą kostną oraz zaburzeniami mikroarchitektury tkanki kostnej, co w konsekwencji prowadzi do zmniejszenia jej wytrzymałości mechanicznej i sprzyja powstawaniu złamań.
Jakie są czynniki ryzyka wystąpienia osteoporozy?
Płeć, budowa ciała (niska masa ciała) inne choroby (tarczycy, przewodu pokarmowego, nerek, tkanki łącznej, wątroby, cukrzyca), długotrwałe stosowanie leków (kortykosterydy, preparaty przeciwzakrzepowe, przeciwpadaczkowe, astmatyczne, preparaty tarczycy), mała aktywność fizyczna, niedostateczne spożycie wapnia, niska podaż witaminy D, nadmierne spożywanie pokarmów bogato białkowych i używek, czynniki genetyczne (niska masa kostna, osteoporoza rodzinna).
Czy ty także jesteś zagrożona?
Na to pytanie może odpowiedzieć tylko lekarz.Aktualnie ocenia się, że w Polsce 3-5 mln osób cierpi na zanik kostny, ale bez pełno objawowej osteoporozy, czyli nie wystąpiły u nich jeszcze patologiczne złamania kości. Z powyższych danych wynika, iż podobnie jak w innych krajach, osteoporozą stanowi już problem medyczny i społeczny. W walce z osteoporozą niezwykle ważna jest wczesna diagnostyka oraz właściwe leczenie. W Polsce rozpoznanie osteoporozy w większości przypadków jest – niestety – stawiane dopiero po wystąpieniu patologicznego złamania kości.
Badanie radiologiczne pozwala na rozpoznanie osteoporozy w bardzo zaawansowanych stanach (zmiany uwidaczniają się dopiero przy ubytku 40% masy kostnej). Natomiast dla wykrycia osteoporozy w jej wczesnych stadiach nieodzowna jest ilościowa ocena masy kostnej lub wielkość jej utraty w określonych przedziałach czasowych. Badanie densytometrycznejest jedną z najnowocześniejszych i najdokładniejszych metod określania masy kostnej. Jest ono całkowicie bezpieczne i bezbolesne. Densytometria opiera się na wynikającej z praw fizyki zależności, iż kość tym więcej pochłania promieniowania im więcej zawiera minerałów. Zasadą badania densytometrycznego tkanki kostnej jest pomiar absorpcji promieniowania jonizującego lub rentgenowskiego przez badany fragment kości umieszczony pomiędzy źródłem promieniowania a detektorem. Następnie komputer oblicza zawartość minerałów w kości. Wartość pomiaru jest wyrażona w ekwiwalencie hydroksyapatytu lub popiołu kostnego przeliczone na analizowaną powierzchnie. Ten sposób pomiaru pozwala na dokładne i precyzyjne ustalenie masy kostnej. Inną z metod oceniających stan kości jest ilościowa ultrasonografia (popularnie nazywane badaniem pięty). Jednak mimo poznania wielu własności kości mających wpływ na wynik badania metodą ultrasonograficzną oraz dostępności norm wiekowych dla mężczyzn i kobiet, interpretacja kliniczna wyników nadal jest trudna i niewyjaśniona do końca. Uzyskane w czasie pomiaru wartości przedstawiają nam dane dotyczące właściwości mechanicznych kości oraz ich budowy przestrzennej natomiast nie pozwalają nam w żaden sposób określić gęstości tkanki kostnej. Z tego powodu badanie ultrasonograficzne jest bardzo mało przydatne w diagnostyce, przebiegu i monitorowaniu leczenia osteoporozy.
Badanie densytometryczne jest całkowicie bezpieczne i bezbolesne. Wykonuje się je na kościach przedramienia, kręgosłupie lub szyjce kości udowej. Dzięki nowoczesnej technologii dawka promieniowania pochłonięta w trakcie badania naszym aparatem DTX 200 jest kilkaset razy mniejsza, niż przy tradycyjnym prześwietleniu klatki piersiowej. Badanie odbywa się bez użycia wody, co chroni badanego przed infekcjami. Trwa około 5 minut i nie wymaga wcześniejszego przygotowania pacjenta.
Osteoporoza jest chorobą uleczalną pod warunkiem przeprowadzenia wczesnej diagnostyki i odpowiedniego leczenia. Zapraszamy więc do wspólnej i skutecznej walki z tą chorobą.
GOŚCIEC
Przewlekłe zapalenie wielostawowe – objawia się bólem drobnych stawów dłoni, stóp mięśni i ich przyczepów, dużym spadkiem sił, wzmożoną potliwością, drętwieniem rąk prowadzące często do zniekształceń. Badania które określające stan naszych stawów oraz w jakim stanie stan zapalny postępuje jest badanie pomiaru szybkości opadania krwinek ( OB ) oraz badanie rentgenowskie.
ZESPÓŁ PRZECIĄŻENIOWY NARZĄU RUCHU
Choroba „przepisywaczy i notariuszy” – powodowana pracą wymagającą tych samych szybkich ruchów tak więc narażeni na nią są przede wszystkim ludzie wykonujący zazwyczaj statyczną pracę wymagającą monotonnych energicznych ruchów.
Czynniki sprzyjające rozwojowi zespołu przeciążeniowego:
1) Niewłaściwa postawa ciała
2) Wielogodzinna praca
3) Stres w pracy
4) Dawne uszkodzenia mięśni i ścięgien
5) Niezadowolenie z pracy
6) Niska temperatura otoczenia
Zapobieganie zespołowi przeciążenia :
1) podczas pracy nawet lekkiej – zmieniaj rękę
2) zaplanuj wykonywanie w ciągu dnia różnych czynnosći
Unikaj:
1) Dźwigania cięższych przedmiotów przez dłuższy czas
2) Zbytniego obciążenia stawów
3) Dłuższego trzymania ramion uniesionych powyżej serca
4) Pracy w niewygodnej pozycji
