Rodzina szesnastu jowiszowych księżyców jest miniaturą Układu Słonecznego: Jowisz pełni rolę Słońca, a księżyce – planet. Największy księżyc, Ganimedes, ma 5262 km średnicy. Jego duże, skaliste jądro pokryte jest cienką warstwą lodu. Widać na nim wiele śladów bombardowań przez meteoryty.
Kalisto jest niemal tak duża jak Ganimedes i też często pokrywają ją kratery. Jest to najciemniejszy satelita Jowisza.
Najjaśniejszym jest Europa. Składa się w jednej czwartej z wody. Lodowa warstwa o grubości 100 km odbija światło tak dobrze, jak chmury Wenus przez co jest bardzo jasna.
Najdziwniejszym księżycem jest Io krążący dość blisko Jowisza. Jest nadzwyczaj kolorowy, a kolory te (mieszanina czerni, czerwieni i żółci) zawdzięcza siarce, która wypływa z jego wnętrza. Kamery sond Voyager dostrzegły na Io wiele czynnych wulkanów. Fontanny płynnej siarki wyrzucane są z powierzchni tego księżyca z prędkościami dochodzącymi do 100m/s i mają do 200 km wysokości. Część wystrzelonej w ten sposób materii „odlatuje” z Io i tworzy gruby pierścień okalający Jowisza.
Jowisz ma także trzy mniejsze pierścienie odkryte Przez sondę Voyanger 1. Składają się one z bardzo drobnych ziaren pyłu.
Oprócz czterech dużych księżyców Jowisz ma jeszcze dwanaście innych. Cztery z nich krążą nawet bliżej macierzystej planety niż Io. Mogą to być duże fragmenty satelitów, które już teraz nie istnieją. Miniaturowe księżyce krążące daleko od Jowisza są prawdopodobnie planetoidami które dosyć blisko zbliżyły się i zostały uwięzione w silnym polu grawitacyjnym „olbrzyma”. Do tej pory jeszcze nie wszystkie księżyce Jowisza zostały dokładnie sfotografowane.
