Słońce jest centralnym obiektem Układu Słonecznego oraz naszym podstawowym źródłem światła i ciepła- jednakże jako gwiazda jest całkiem zwyczajne.
Słońce jest takie, jak miliony gwiazd we Wszechświecie. Ponieważ znajdujemy się tak blisko niego- zaledwie 149.000.000 km- możemy mu się dokładnie przyjrzeć. Na pierwszy rzut oka wydaje się ciałem stałym, ale- jak wszystkie gwiazdy- jest tylko kulą gazu, składa się głównie z wodoru i niewielkiej ilości helu. Mimo, że jest 109 razy większe od Ziemi (ma średnicę 1.392.500 km), zalicza się do mniejszych gwiazd.
Jądro Słońca jest nieprawdopodobnie gorące- około 15 milionów K. W tej temperaturze wszystkie atomy wodoru mają postać nagich jąder odartych z otoczki elektronowej. Dlatego wnętrze Słońca jest gęstym, wzburzonym morzem drobniutkich cząstek zwanych protonami. Zwykle odpychają się one, jak wszystkie ładunki jednoimienne, ale przy tak wysokiej temperaturze i ciśnieniu czasem łączą się w procesie zwanym syntezą jądrową. Jest to rzadkie zjawisko, ale przy takiej masie protonów, jakie wypełnia jądro Słońca, zachodzi bez przerwy.
Połączenie dwóch protonów zapoczątkowuje łańcuch zdarzeń zmieniający jądra wodoru w jądra helu z wydzieleniem niesłychanie wielkich ilości energii. Ma ona postać głównie krótkotrwałego promieniowania rentgenowskiego i gamma niosącego znacznie więcej ilości energii niż światło. Jądra atomów gazu we wnętrzu Słońca absorbują i reemitują w głąb gwiazdy większość uwalniającej się energii.
Potrzeba dziesiątek tysięcy lat, by wytworzona energia dotarła do powierzchni Słońca. Około 600.000 km od jądra gaz jest znacznie chłodniejszy. Atomy wodoru i helu mają tu swoją kompletną postać, a energia przemieszcza się głównie pod postacią ciepła i światła. Powierzchnia Słońca, czyli fotosfera- widoczna na naszym niebie jako biały dysk- świeci w umiarkowanej temperaturze 5800 K.
