Izba poselska to izba niższa w sejmie walnym, składała się z posłów szlacheckich wybieranych na sejmikach ziemskich. Początkowa liczba posłów zasiadających w izbie poselskiej była niewielka, każda ziemia lub województwo wysyłały zazwyczaj po dwóch posłów. Po 1569 r tj. po unii lubelskiej, w skład izby poselskiej wchodziło 170 posłów, w tym 48 z Litwy, przy czym na sejm konwokacyjny i sejmy elekcyjne wybierano zwykle większą liczbę posłów. Izba poselska stanowiła reprezentacje wyłącznie stanu szlacheckiego, gdyż zasiadający w niej po 1569 r posłowie miejscy, reprezentujący Kraków i Wilno, nie odgrywali większej roli.
