Klaudiusz, Tiberius Claudius Nero Germanicus (10 p.n.e.-54 n.e.),
Był cesarzem rzymskim od 41 n.e. Bratanek cesarza Tyberiusza. Nie był brany pod uwagę jako kandydat do tronu. Od wczesnej młodości poświęcił się studiom naukowym (prace z dziedziny historii Etrurii, Kartaginy i autobiografia nie dotrwały do naszych czasów). Zajmował się też literaturą, gramatyką (reforma pisowni). Po śmierci Kaliguli wyniesiony na tron przez pretorianów.
Zreorganizował kancelarię cesarską i usprawnił pobór podatków. Za jego rządów podjęto szereg inwestycji: przebudowa portu w Ostii, budowa dróg, wodociąg dla Rzymu. Utworzono nowe prowincje: Brytania (43), Mauretania (45), Tracja (46). Nielubiany przez senat (poparcie dla arystokracji prowincjonalnej, nadawanie obywatelstwa rzymskiego).
Nie umiał wyzwolić się spod wpływu wyzwoleńców (Pallas, Narcyz) oraz żon (Messalina, Agryppina Młodsza). Został prawdopodobnie otruty przez Agryppinę, która chciała zapewnić tron swemu synowi Neronowi.
