Rozwój techniki oraz taktyki wojennej podczas I Wojny Światowej
Pierwsza wojna światowa w porównaniu z poprzedzającymi ją znanymi w dziejach ludzkości wojnami była największym konfliktem zbrojnym, tak ze względu na zasięg, jak i liczbę uczestniczących w niej bezpośrednio państw. Po raz pierwszy też w dziejach toczyła się na lądzie, na morzu i w powietrzu. Charakter działań wojennych i wprowadzane doskonalsze środki techniczne walki zmieniły krajobraz bitewnych pól, powodowały zanik znaczenia niektórych rodzajów wojsk, rozwój pozostałych, jak też powstanie nowych. W pierwszych tygodniach wojny niektóre armie wyszły w pole w mundurach nawiązujących do zeszłowiecznych, barwnych tradycji. Nie trwało to długo, żołnierz nie mógł być łatwym celem dla wroga. Armie przywdziały skromny mundur w kolorach ochronnych, a błyszczący kask czy barwną czapkę kawaleryjską zastąpił ciężki, stalowy hełm bojowy.
Cechą szczególną pierwszej wojny był pozycyjny charakter działań na jej głównych frontach. Po bezskutecznych próbach śmiertelnego ugodzenia przeciwnika w pierwszych miesiącach wojny, działania ustabilizowały się na gigantycznej długości frontach. Walczące armie stanęły naprzeciwko siebie w nieprzerwanej linii okopów i schronów, pod osłoną pól minowych i plątaniny zasieków kolczastego drutu, rozbudowując wielopasmowe systemy umocnień. Co pewien czas podejmowane były z obu stron próby przełamania obrony przeciwnika i przerwania frontu, z reguły kończące się niepowodzeniem lub opanowaniem tylko fragmentu linii obronnej. Zaatakowany z kolei podejmował przeciwuderzenie dla odzyskania utraconych pozycji, które w wyniku tego często przechodziły z rąk do rąk. Pochłaniało to za każdym razem tysiące ofiar nie przynosząc zdecydowanych efektów.
Ten charakter walk sprawił, że na lądzie głównymi rodzajami wojsk były piechota i artyleria. Straciła swe znaczenie kawaleria, jeden z trzech podstawowych dotąd rodzajów wojsk lądowych. Kawalerzyści często musieli rozstać się z końmi i z piechotą zająć miejsca w okopach.
Koncentracja wysiłku walczących stron na przełamaniu obrony przeciwnika spowodowała rozwój artylerii. Wprowadzono nowe typy dział o ogromnych kalibrach i dużym zasięgu ognia. W szeregach piechoty dużą rolę odgrywała broń maszynowa, zwłaszcza ciężkie karabiny maszynowe. W transporcie wojskowym coraz większą rolę odgrywały samochody.
Podczas pierwszej wojny na pola bitwy po raz pierwszy wkroczył zupełnie nowy środek walki-czołg. Mimo prymitywnej początkowo konstrukcji, broń ta wykazała swą skuteczność i w późniejszych latach osiągnęła niebywały rozwój, zwłaszcza w latach II Wojny Światowej.
Inną, Straszliwą w skutkach, bronią pierwszej wojny światowej były gazy trujące. Zastosowane po raz pierwszy przez Niemców, mimo formalnego zakazu ich używania, były później stosowane przez obie walczące strony. Wprowadzono nowe, bardziej zabójcze substancje trujące.
W wojnie na morzu, obok ogromnych i wyposażonych w potężną artylerię pancerników, wzrosło znaczenie bardzo skutecznych w działaniu okrętów podwodnych. Flotyllę podwodną rozwinęli zwłaszcza Niemcy, atakując w ten sposób transport morski koalicji i zadając mu znaczne straty.
Na początku wojny walczące strony dysponowały niewielkim stosunkowo lotnictwem, pełniącym przede wszystkim rolę rozpoznawczą. W trakcie trwania działań wojennych lotnictwo stawało się coraz groźniejszym środkiem walki. Było to związane z ciągłym wzrostem liczby samolotów i ich doskonaleniem. Wprowadzono nowe typy samolotów bojowych, które przez swą konstrukcję i uzbrojenie przeznaczone byłe do spełniania określonych zadań na polu walki. Pod koniec wojny walczące armie dysponowały już lotnictwem myśliwskim, bombardującym i rozpoznawczym.
Wprowadzanie nowych rodzajów broni powodowało konieczność poszukiwania środków do ich zwalczania. I tak na przykład rozwój lotnictwa dał początek rozwojowi artylerii przeciwlotniczej, użycie czołgów zmusiło do doskonalenia broni przeciwpancernej, a stosowanie gazów bojowych wpłynęło na udoskonalanie sprzętu ochronnego.
Podsumowując śmiało możemy stwierdzić, iż podczas Pierwszej Wojny Światowej dokonano olbrzymiego postępu w dziedzinie wojska, drugi taki skok będziemy mogli zaobserwować pod koniec II Wojny Światowej oraz zimnej wojny
