1 wrzesnia o swicie wojska niemiecki zaatakowaly Polske z ladu, morza i powietrza. Plan Hitlera zakladal wojne
blyskawiczna i atak na Polske z Prus Wschodnich, Pomorza, Slaska i Slowacji przy jednoczesnym
wsparciu marynarki i lotnictwa. Niemcy skierowali do walki 1,8 miliona zolnierzy, 11 tysiecy dzial, 2,6 tysiecy
czolgow oraz 2 tysiace samolotow, ktorym Polacy mogli przeciwstawic 1,2 miliona zolnierzy, 3 tysiace dzial, 600 czolgow i 400 samolotow.
Niemiecka rzewage potegowala jeszcez nowocesnosc uzytych srodkow.
Po poczatkowych walkach granicznych Niemcy zacezli stopniowo przelamywac opr wojsk polskich. 8 wrzesnia
na przedpolach Warszawy pojawily sie pierwsze czolgi niemieckie. Dlatego w celu odciagniecia wojsk
nieprzyjaciela niewykorzystana Armia „Poznan” pod dowodztwem generala Kytrzeby, zostala skierowana w rejon
Kutna i Sochaczewa i tam stoczyla najwieksza bitwe kampanii wrzesniowej, zwana bitwa nad Bzura, ktora miala miejsce w dniach 9-18 wrzesnia.
Po poczatkowych sukcesach Polakow Niemcy przerzucili w ten rejon liczne jednostki pancerne, majac wsparcie w samolotach bombowych
pobily polskie wojska, ktoeych resztki skierowaly sie na Warszawe,
bedaca ostatnim wielkim rejonem walk. W miedzyczasie polskie wladze panstwowe i wojskowe
skierowaly sie ku granicy rumunskiej, liczac na stworzenie lini obronnej, ktora pozwolilaby na utrzymanie
sie do czasu interwencji Francji i Wielkiej Brytani. Jednak kiedy Rosja Sowiecka, lamiac pakt o nieagresji
z Polska, a postepujac zgodnie z tajnym ukladem Ribbentrop-Molotow 17 wrzesnia wkroczyla na polskie tereny,
wiadoma stal asie kleska Polski, ktora nie mogla sobie dac rady z jednym agresorem, a cos dopiero z dwoma.
Wobec zainstnialej sytuacji wladze udaly sie do Rumunii, gdzie zostaly internowane. Do 27 wrzesnia bronila sie
Warszawa, do 29 wrzesnia Modlin, a 2 pazdziernika poddala sie zaloga bazy morskiej na Helu. Ostatnia walke
przeprowadzana przez oddzialy regularnego Wojska Polskiego byla przegrana bitwa pod Kockiem, przez
Samodzielna Grupe Operacyjna „Polesie”, dowodzona przez generala F.Kleeberga 5 pazdziernika. Akt kapitulacji
panstwa nigdy nie zostal podpisany. Walki prowadzone w trakcie kampanii wrzesniowej niemal zawsze mialy ten
sam charakter. Slabo uzbrojone polskie oddzialy spotkaly sie ze znacznie liczniejszym przeciwnikiem,
ktory dodatkowo byl swietnie przygotowany, wypozsazony i wyzywiony. Walki te jednak trwaly znacznie dluzej niz spodziewal sie
przeciwnik, bowiem zolnierz polski mial bardzo wysokie morale i walczyl cesto znacznei dluzej niz do ostatniego naboju.
Szczegolne mestwo i odwage Wojska Polskiego dala sie we znaki Niemcom w bitwach o Westerplatte,
nad Wizna, o Modlin, Warszawe, Lwow, Hel. Podczas kampani wrzesniowej zginelo 66 tysiecy zolnierzy polskich wobec 16 tysiecy niemieckich.
Ponadto armia niemiecka stracila bardzo wiele sprzetu, co na krotko spowodowalo znaczne ogranicenie sprawnosci bojowej.
