Ziemianin, któremu Żeromski przypisał wszystkie cechy pozytywne (gościnność, patriotyzm, odwagę w boju) i negatywne (próżniak, szukający w życiu wyłącznie przyjemności, obojętny na nędzę wsi, gardzący chłopami, duchowo pusty) łączone w obiegowej świadomości z tą warstwą społeczną. Jak i w innych utworach Żeromskiego, ziemiaństwo jest anachronizmem, to nie ono zadecyduje o przyszłości Polski, może natomiast doprowadzić do rewolucyjnego (i w pełni zrozumiałego) wrzenia na wsi.
