Ala to osiemnastoletnia kuzynka Artura, a jednocześnie jego narzeczona, osoba w utworze najmłodsza. Jest dorodną dziewczyną, o długich, prostych włosach. Przez większą część sztuki paraduje w długiej, pełnej falbanek i zakładek koszuli nocnej, nieprzezroczystej, co wyraźnie podkreśla autor. W trzecim akcie, jak przystało na pannę młodą, występuje w ślubnej sukni z welonem.
Dziewczyna ciągle szuka dla siebie miejsca w świecie, brak jej zdecydowania. Nie jest pewna nawet swej miłości do Artura. Waha się, czy tak naprawdę żeni się z nim, czy tylko z jego zasadami. Ze względu na młody wiek dużo w niej jeszcze naiwności, lecz dzięki zmysłowi obserwacji potrafi (nie do końca) poradzić sobie z rodziną Stomila.
To właśnie Ala zadaje najtrudniejsze pytania, niekiedy stara się zgłębić prawdziwą naturę poszczególnych osób. Jednak można też powiedzieć, że w gruncie rzeczy jest obojętna na wszystko, nie jest kontestatorką i młodą buntowniczką, raczej ofiarą osobliwego wychowania, wzorców obyczajowych lansowanych przez swoich rodziców.
