Młoda, naiwna i niewinna, słaba i poniekąd ubezwłasnowolniona, dziewczyna, córka Poloniusza, siostra Laertesa, do której zalecał się Hamlet – ojciec i brat obawiali się o jej cnotę. Ulegając Poloniuszowi i Laertesowi, próbuje oddać Hamletowi otrzymane odeń prezenty, co wywołuje potok słów księcia pełnych nienawiści do kobiet i miłości. W istocie to Ofelia cierpi przez Hamleta, a nie on popada w obłęd z miłości. Śmierć ojca staje się bezpośrednią przyczyną szaleństwa Ofelii. Tonie w rzece, zostaje pochowana nocą, ponieważ podejrzewano, iż mogła popełnić samobójstwo.
