Jest bohaterem rozprawy M. Reja pt. „Żywot człowieka poćciwego” to szlachcic nie tylko z urodzenia ale i z cnoty i troski o dobre imię. Jest zwyczajnym, uczciwym, dobrym człowiekiem. Wartością najwyższą jest dla niego ziemia i praca na niej. Jest ziemianinem, uprawia rolę i cieszy się z uzyskiwanych planów. Poprzestaje na tym co ma. Praca i płynąca z niej radość samorealizacji jest dla niego cenniejsza niż korzyści materialne. Nie stroni od towarzystwa i rozrywek, jakie ofiarowuje mu każda pora roku. Umie się radować każdą chwilą , cieszy się i korzysta z niego mówi: „Używaj , miła duszo, masz wszystkiego dobrego dosyć” Człowiek poczciwy służy ojczyźnie jak umie, broni jej w razie potrzeby , uczestniczy w obradach sejmików i sejmów, interesują go wszystkie sprawy publiczne. Ceni prawdę , sprawiedliwość, umiarkowanie, roztropność, obyczajność, niezależność, wewnętrzną równowagę i harmonię. Jest to człowiek kierujący się powszechnie uznanymi cnotami, żyjący zgodnie z rytmem natury.
