Utwór jest oparty na prawdziwych wydarzeniach z 1348 roku kiedy to Włochy nawiedziła potężna zaraza zbliżona do choroby zwanej dżumą. Z ogromnym realizmem autor w Prologu opisuje skutki choroby która w zawrotnym tempie dziesiątkowała ludność . Widzimy zatem obraz rozpadającej się ogromnej społeczności, która wyniszczona cierpieniem fizycznym upada także moralnie. Opis ten można przyrównać do studium rodzenia się najgorszych instynktów ludzkich. Cóż widzi czytelnik ? Obraz ludzi pozamykanych w swoich domach w obawie przed zarażeniem. Inni obywatele uciekali w nieświadomość tego co się dzieje twierdzili oni iż ânajlepszym lekarstwem na zarazę jest nie myśleć o niej, pić tęgo i żyć wesoło, śpiewać i żartować, wszystkie swoje pragnienia zaspokajać i śmiać się z tego, co wokół się dziejeâ. Wśród zarażonej społeczności znajdują się i tacy którzy pozostawiają wszystko â rodziny, dobytek, pracę i uciekają jak najdalej od zarażonego miasta. Wreszcie czytelnik poznaje główne narratorki â siedem młodych dziewcząt, które uciekają z miasta. Są one samotne, nie mają rodziny, bliskich, krewnych. Uciekają gdyż mają dosyć widoku śmierci oraz szerzącego się upadku moralnego. Kobiety spotykają trzech mężczyzn i proszą by ci towarzyszyli im w ich ucieczce. Wówczas klimat utworu zmienia się diametralnie. Nie ma już tutaj przytłaczających pesymizmem opowieści lecz zarysowuje się wizja sielskiego życia na wsi pełnego niekończących się uciech i zabawy. W od tego momentu czytelnik obserwuje już tylko same radosne opowieści, w których przewija się kordon barwnego życia XIV-wiecznego. Boccaccio opisuje tutaj także jedno z najbardziej uniwersalnych uczuć jakim jest miłość zarówno ta rozumiana jako uczucie oraz ta fizyczna, zmysłowa, pełna uniesień i prawdziwości. Miłość urasta tutaj do rangi najważniejszej wartości.
âSokółâ to dziewiąta opowieść Dnia V. Jej narratorką jest Fiammetta, będąca tego dnia âkrólowąâ. Jak sama ujawnia, historię tę zaczerpnęła od Coppo di Boghese Domenichiâego, poważanego obywatela Florencji, który umiał mówić tak udatnie, językiem ozdobnym, i wspomnień miał tyle, że pod tym względem nikt z nim w paragon wchodzić nie mógł. Głównym bohaterem jest Federigo degli Alberighi, młody szlachcic florencki i biegły rycerz, zakochany w szacownej damie â Giovannie, uznawanej za jedną z najpiękniejszych kobiet w tym mieście. Dla zyskania jej przychylności Federigo bierze udział w licznych turniejach, czyni jej drogie podarunki i wydaje uczty, co doprowadza go do ruiny finansowej. Kobieta jednak nie odwzajemnia jego uczuć, jest żoną innego mężczyzny, któremu pozostaje wierna.
Utraciwszy niemal wszystko z wyjątkiem ukochanego sokoła i skromnej podmiejskiej posiadłości, Federigo opuszcza miasto i udaje się do swego majątku w Campi, gdzie jego źródłem utrzymania stanowią polowania z sokołem. W tym czasie umiera mąż donny Giovanny, a wdowa wraz synkiem udaje się na lato do swych włości położonych niedaleko majątku rycerza. Chłopiec szybko zaprzyjaźnia się z Alberighim, a jego wielkim marzeniem jest posiadać sokoła, który do niego należy. Po pewnym czasie dziecko ciężko zachoruje. Opiekującej się nim matce zwierza się ze swego skrytego pragnienia. Jest głęboko przekonany, że uzyskanie sokoła pomogłoby mu wrócić do zdrowia. Giovanna, mając na względzie przeszłość, nie śmie prosić Federiga o tak wielką przysługę, jednak w końcu miłość do dziecka zwycięża i kobieta decyduje się osobiście udać się do rycerza, by przedstawić mu całą sprawę. Usłyszawszy, że ukochana kobieta pragnie, by zaprosił ją na obiad, Federigo uświadamia sobie, że nie ma czym godnie jej ugościć, postanawia więc upiec sokoła. Po obiedzie Giovanna wyjawia mu swą wielką prośbę. Słuchając jej słów, mężczyzna zalewa się łzami z rozpaczy, że nie może ofiarować jej ptaka. Synek kobiety umiera kilka dni po tym zdarzeniu. Kobieta bardzo boleje nad utratą ukochanego dziecka, jednak z uwagi na swoją majętność i młody wiek, bracia namawiają ją do ponownego zamążpójścia. Giovanna ulega ich naciskom, stawiając jednak warunek, że jedynym, którego zgodzi się poślubić, jest Federigo. Mężczyźni akceptują decyzję siostry, a Giovanna i jej drugi mąż w szczęściu dożywają swoich dni.
