„Macie bowiem wiedzieć, że są dwa sposoby walczenia… trzeba być lisem i lwem” – to motto zawarte w „Książe” Machiavellego charakteryzuje postępowanie Konrada Wallenroda zgodnie, z którym dąży do celu środkami nieetycznymi, ponieważ tylko poprzez podstęp, który może być bardziej skuteczny niż działanie otwarte, uda mu się dojść do celu. Działa tym samym w myśl zasady: cel uświęca środki. Sprzeczności, czyli wybór między szczęściem prywatnym, a dobrem ogółu, a także między honorem, a zwycięstwem. Na tragizm i romantyzm Konrada składają się nie tylko te trudne wybory przed jakimi musiał stanąć ale także wiele innych cech, które chciałabym omówić.
„Jam miłość jam niebo za młodu umiał poświęcić dla sprawy narodu, z żalem lecz z męstwem” – Konrad potrafił całe swoje życie poświęcić, szczęście i miłość dla dobra ogółu, wyrzekł się tego wiedząc że jeżeli nie pokona Krzyżaków to Litwini zostaną przez nich napadnięci i nikt nie zazna radości. A on będzie cierpieć z powodu tego że nie wykorzystał szansy na pokonanie wroga, Mickiewiczowski bohater ryzykuje życiem spiskując przeciw zakonowi
Bardzo ważnym i nieodłącznym elementem w życiorysie bohatera romantycznego jest wielka miłość, w przypadku Wallenroda nie jest ona nieszczęśliwa, gdyż miłość do Aldony została przypieczętowana przysięgą małżeńską, lecz nasz bohater musiał zrezygnować z niej dla dobra narodu. Dlatego też zamiast kochankiem, Konrad został wybawicielem narodu, a o jego bohaterstwie każdy słyszał,
„sławę twego czynu
Zachował światu, rozgłosił na wieki.”
Był on patriotą poświęcił życie dla dobra ojczyzny, przy czym wygraną z Krzyżakami przypłacił jeszcze jedną ofiarą, jaką był jego honor. Konrad jest spiskowcem, poprzez haniebne postępowanie niezgodne z zasadami rycerskimi, a także z jego wiarą, kłamie, oszukuje, podstępem dążąc do celu jakim było pokonanie zakonu rycerskiego, jednak nie odpowiada mu taka postawa
„Zdrady, mię nudzą, niezdolny do bitwy,
Już dosyć zemsty, – i Niemcy są ludzie.”
Jest on postacią samotną, wiele wyrzeczeń spowodowało, że odciął się od świata, „Szukał pociechy w gorącym napoju”. Cechuje go indywidualizm jednostki stającej do samotnej walki ze złem „Jakżem samotny! Pod niebem i w niebie”. Pochodzenie Konrada jest do końca nieodgadnione, znamy go pod nazwiskami Wallenrod i Walter Alf, tajemniczość a także dwuznaczność moralna postaci są typowe dla postaci romantycznych.
Można by odważnie powiedzieć, że szablonowym i nieodzownym zakończeniem życia bohatera romantycznego jest popełnienie samobójstwa, często było ono spowodowane wielką nieszczęśliwą miłością, natomiast w przypadku Konrada było to niejako ratunek przed zemstą Krzyżaków za zdradę.
W taki właśnie sposób kończy się żywot człowieka który ponad wszystko ukochałswoją ojczyznę, wyrzekając się własnego życia za cenę jej życia. Drogo płacąc za zwycięstwo nad wrogiem – swoją miłością, życiem i honorem.
