Tales z Miletu, grecki filozof, matematyk, astronom, inżynier i podróżnik. Zaliczony do siedmiu mędrców szkoły jońskiej. Nazywany ojcem greckiej nauki i jońskiej teorii filozofii przyrody. Tales jako pierwszy nie zgadzał się z mitologicznym obrazem stworzenia świata i odnoszenia się do mitologicznych wyjaśnień w zakresie funkcjonowania przyrody.
Tales nie pytał, kto świat stworzył, lecz co było na jego początku.
Powstanie przyrody kojarzył Tales z narodzinami, wnioskując na podstawie obserwacji, że musi istnieć jakiś rodzaj substancji, dzięki której rozwinęły się wszystkie formy przyrody i na którą się ostatecznie rozpadają. Substancja ta została nazwana później pramaterią, czyli arche. Teoria Talesa wskazywała na wodę jako pratworzywo, z którego rozwinął się świat, gdyż jest ona niezbędna do życia. „To, co żywe, żyje wilgocią, martwe wysycha, zarodki wszystkiego są mokre, a pokarm soczysty”.
„Wszystko jest z wody, z wody powstało i z wody się składa” – twierdził i dowodził.
Wniosek ten wysnuł na podstawie potocznych obserwacji. Podczas swych licznych podróży, m.in. w Egipcie, zauważył, jak jedynie wokół Nilu kształtuję się żywa roślinność i jak kiełkują rośliny po odejściu wód z pól położonych blisko delty rzeki.
Prawdopodobnie zauważył również, że woda przemienia się w lód i parę, by później znów przybrać postać wody, a więc że występuje w każdej formie. Uważał, że woda jest wieczna. Stąd twierdzenie, że Ziemia unosi się na wodzie i jest jedynie jej chwilową postacią.
