Narracja toczy się w dwóch płaszczyznach.
Narrator – autor opowiada w 1967 roku o wydarzeniach sprzed ponad dwudziestu lat oraz pojawia się narrator – bohater, uczestnik powstania. Język utworu jest podobny do potocznego toku chaotycznej ustnej opowieści. Nie literackie słownictwo, składnia kaleka, przejęzyczenia, niepoprawności, zwroty do słuchaczy.
Pamiętnik jest źródłem wiedzy ludności cywilnej w powstaniu i źródłem wiedzy o człowieku w sytuacjach extremalnych. Jest to powstanie widziane oczami cywila, który pragnie przetrwać, nie angażuje się w walkę. Autor stara się oddać klimat tamtych dni – piwnice zamienione w schrony, trudy życia w nienormalnych warunkach.
