Antygona jest bohaterką znanego dramatu Sofoklesa pt. „Antygona”. Tytułowa bohaterka była młodą kobietą. Jej rodzicami był Edyp i Jokasta. Oprócz nich rodzinę Antygony tworzy siostra Ismena oraz bracia Polinejkes i Eteokles, a także narzeczony Hajmon, który był synem Kreona i Eurydyki. Antygona pochodziła z rodu Labdakidów, na który wyrocznia delficka nałożyła klątwę.
Gdy Kreon zakazał pochowania Polinejkesa, Antygona postanowiła złamać jego zakaz. Dziewczyna była rozdarta między miłością do brata, a posłuszeństwem wobec Kreona, co powodowało konflikt tragiczny. Odważna Antygona podjęła decyzję o pochowaniu brata. Z podniesioną głową stanęła przed Kreonem, przyznała się do winy i czekała na wymierzenie kary. Nie czuła wstydu za to, co zrobiła, gdyż była zdania, że kochanie rodziny nie powinno być do tego powodem. Antygona nie bała się wyrażać swego zdania. Otwarcie negowała zdanie siostry, gdyż miała odmienne poglądy. Kazała Ismenie wybierać między posłuszeństwem nakazom Kreona, a lojalnością wobec zmarłego brata. Ismena wybrała posłuszeństwo prawu, gdyż było to wyjście mniej ryzykowne.
Dziewczyna miała bardzo buntowniczy charakter, gdy się z czymś nie zgadzała, mówiła o tym otwarcie, działała na przekór innym, ryzykując nawet swoje życie. Zachowanie Antygony jest świadectwem na jej upór, zdecydowanie, porywczość, impulsywność oraz religijność, a także na posiadanie własnych zasad i wierność im. Odwaga Antygony wyrażała się również w stosunku do Kreona. Dziewczyna była wobec niego wyniosła, pogardzała nim i podważała jego autorytet, a także wyśmiewała jego poglądy, gdyż były inne niż jej. Antygona nie zgadzała się z tym, że Kreon uważa, że może karać ludzi według prawa ziemskiego, ogólnego, ona uważała, że wymierzać karę powinni bogowie, a nie ludzie. Według niej na ludzi powinno się patrzeć jako na bliźnich, a nie rozpatrywać ich w kategoriach wrogów czy nieprzyjaciół. Według niej każdy był równy w społeczeństwie i każdy człowiek ma swoje racje, którymi się kieruje.
Antygona nie uznawała władzy. Z jej zdaniem zgadzał się mędrzec Terezjasz. Kreon z kolei uważał, że musi ukarać nieposłuszną dziewczynę, gdyż ta podważa jego autorytet jako władcy. Przed ukaraniem powstrzymywała go tylko przepowiednia Terezjasza. Postanowił jednak wbrew niej uwięzić Antygonę, gdyż nie chciał pokazać, że jest ustępliwy i słaby, chciał budzić respekt. Chciał też pokazać, że ceni bezwzględne posłuszeństwo i patriotyzm.
Antygona przygotowywała się na swoje odejście. Jeszcze za życia mówiła, że w Hadesie zostanie na wieki. Bohaterka zgadzała się z bogami i powoływała się na nich, gdyż im ufała. Antygona miała wiele zalet. Kochała brata, była dobra. Była zdecydowana, silna psychicznie, pewna siebie. Była religijna, jednak fakt popełnienia samobójstwa jest sprzecznyz jej wiarą. Nie chciała powoli umierać w cierpieniach, gdyż zasądzono jej śmierć głodową. Wołała umrzeć szybko.
Antygona żałowała, że musi umrzeć. Była przecież młodą kobietą, myślała więc o tym, czego nie zdążyła zaznać. Nie zaznała macierzyństwa, nie wyszła za mąż. Była zmuszona opuścić Hajmona. Narzeczony na wieść o śmierci Antygony również popełnił samobójstwo.
