Słowa „Człowiek nie jest stworzony do klęski, człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać” wypowiedziane przez Santiago, głównego bohatera opowiadania „Stary człowiek i morze” to wartości wyznawane przez samego autora Ernesta Hemingwaya. Zastanówmy się, ile prawdy tkwi w tym stwierdzeniu.
Pierwszym argumentem może być postawa rybaka Salao. Musi on nieustannie zmagać się z przeciwnościami losu, przyrody, fizycznością starzejącego się ciała i największym wrogiem, którym jest dla niego starość. Mimo tych przeszkód nie poddaje się, ciągle walczy i próbuje udowodnić sobie i innym, że jest stary, ale potrafi złowić wielką rybę. Udało mu się to, jednak marlin wyciągnął łódkę rybaka daleko w morze. Kiedy wreszcie udało mu się pokonać rybę, ruszył do brzegu. Zła passa powróciła, gdyż rekiny doszczętnie zjadły marlina, pozostał tylko jego szkielet. Na wyspie wyczyn ten był podziwiany i stary zyskał szacunek ludzi, którzy wcześniej z niego kpili. Santiago udowodnił, że człowiek nie jest niezniszczalny, ale może wznieść się ponad starość, swe ciało oraz ból przeszywający mięśnie. Rybak udowodnił sobie samemu, że jeśli będzie musiał się kiedyś poddać, to zrobi to z godnością i zawsze podejmie się walki, nigdy z niej nie zrezygnuje.
Niewątpliwie dobrym przykładem jest postać Juranda ze Spychowa z powieści „Krzyżacy” Henryka Sienkiewicza. Doświadczył on wielu cierpień psychicznych i fizycznych: wypalono mu oczy, odcięto język i zostawiono samego na pastwę losu. Jurand zmienił się pałającego nienawiścią mężczyzny, w pokorną osobę, przebaczył nawet Krzyżakom, krzywdy jakie mu wyrządzili.
Osoba, o której warto wspomnieć to stary człowiek, główny bohater „Latarnika” czyli Skawiński. Wiele razy tracił on prace, długo tułał się po świecie, by znaleźć swoje miejsce. Pomimo nieszczęść, które go spotykały, nie poddawał się, pomagał innym oraz walczył za ojczyznę.
Następnym bohaterem, który nie dał się pokonać był Rudy, postać z powieści pt. „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego. Dużo poświęcił walce za ojczyznę. Został poddany okrutnym torturom, jednak wolał cierpieć, niż powiedzieć cokolwiek o przyjaciołach Niemcom. W ten właśnie sposób uratował im życie. Zapłacił za to utratom własnego, jednak oddał je za honor, ojczyznę i w imię przyjaźni.
Argumentami mogą być przykłady z życia teraźniejszego. Wszyscy ludzie walczą ze swoimi słabościami i niedoskonałościami. Choć czasami coś nie idzie tak, jak byśmy to sobie wyobrażali, najważniejsze jest to, żeby się nie poddać. Nie ważne jest, to ile razy upadamy, lecz to ile razy udanam się podnieść. Musimy walczyć o to, co chcemy osiągnąć, bo zawsze udowodnimy sobie, że potrafimy coś zdziałać w życiu, nawet jeśli nie uda nam się zdobyć to, co chcemy.
Sądzę, iż doskonałym przykładem ludzi, których nie da się pokonać są osoby niepełnosprawne. Codziennie podejmują zmagania z własnymi trudnościami, jednak starają się funkcjonować jak każdy inny. Muszą tolerować litość innych, której nie chcą doznawać, gdyż bardzo dużo wysiłku wkładają, aby żyć jak pozostali. Są szczęśliwi, że żyją i uczą się korzystać z tego, jak najlepiej potrafią.
Przykładem z życia codziennego są również sportowcy. Zdarza się, że ich przygotowania do olimpiady trwają kilka lat. Znoszą wiele wyrzeczeń i ogromny trud, a nawet jeśli przegrają, czują się wygranymi i ze zdwojoną siłą podejmują kolejną walkę o wymarzone złoto. Nie rezygnują z obranego celu.
Dowodem na to, że człowieka nie można pokonać jest również wielu artystów. Przykładem może być niemiecki kompozytor Ludwig van Beethoven, który pomimo przeciwności losu i głuchoty, która go spotkała nie zrezygnował z pasji, nadal komponował. Kochał to i nie potrafił porzucić muzyki przez chorobę.
W świetle przytoczonych argumentów bardzo dobrze widać, że „człowiek nie jest stworzony do klęski. Myślę, że cytat ten jest aktualny również w dzisiejszych czasach. Nie liczy się to, ile spotka nas porażek, ale ile razy będziemy próbować od nowa i kroczyć dalej.
