Aleksy był prawdziwym ascetą. Mimo że był synem książęcym i dano mu za żonę cesarską córkę, postanowił jej nie tknąć i czym prędzej opuścić rodzinny kraj. Zatrzymał się w zamorskim państwie. Zabrane ze sobą srebro i złoto rozdal ludziom ubogim oraz swoje ubrania odal dla biedakow. Wkrótce też stał się cierpiącym głód i chłód nędzarzem. Po pewnym czasie powrócił do rodzinnego miasta. Nie udał się jednak do ojca i nadal, w zapomnieniu, prowadził żebraczy tryb życia. Przez szesnaście lat mieszkał pod schodami jednego budynku, często śpiąc w pomyjach i nieczystościach,
kiedy czuł , że zbilża się koniec jego życia , napisał list opisując w nim całe swoje nędzne życie, wyjawiając swoją tożsamość. Kiedy umarł w kraju zaczęły dziać się niezywkłe rzeczy, co zwróciło uwagę ludzi . Pewien chłopiec powiadomił ludzi o śmierci Aleksego i do jego grobu zaczęły ruszać pielgrzymki
