Św. Jan Boży był bratem zakonnym, urodził się w Portugalii. Jest patronem Granady, księgarzy, chorych, pielęgniarek i szpitali, opiekunem służby zdrowia. Jego atrybutami jest cierniowa korona, żebrak na plecach lub żebrak u stóp. Św. Patryk był biskupem pochodzącym prawdopodobnie z Walii. Jest apostołem i patronem Irlandii, fryzjerów, kowali, górników upadłych na duchu oraz opiekunem zwierząt domowych. Jego atrybutem jest liść koniczyny lub wąż.
Obydwaj święci opuścili dom w młodym wieku, a także doznali pewnego oświecenia, które zmieniło ich życie. Św. Jan mając kilka lat, pod wpływem opowieści przygodnego wędrowcy oraz wiedziony chęcią poznania świata, opuścił potajemnie rodzinny dom. Kilkakrotnie zaciągał się do wojska. Brał udział w wojnie hiszpańsko – francuskiej. Przez pewien czas był wędrownym księgarzem. Podczas pobytu w Granadzie, pod wpływem kazania św. Jana z Avili, podjął radykalną zmianę swego życia. Żywiołowość, z jaką okazywał żal za grzechy i duchową przemianę, spowodowała, że posądzono go o postradanie zmysłów. Umieszczono go w szpitalu dla umysłowo chorych, w którym zetknął się z nieludzkimi sposobami traktowania chorych. Kiedy odzyskał wolność, podjął się na stałe opieki nad chorymi. Założył własny szpital oraz organizował w nowej firmie szpitalnictwo. Opiekował się także sierotami, ludźmi starymi, bezdomnymi, ubogimi, wędrowcami. Z biegiem czasu pozyskał sobie towarzyszy, tworząc w ten sposób początki zakonu szpitalnego zwanego „dobrymi braćmi – bonifratrami”.
Św. Patryk w wieku szesnastu lat został porwany i oddany do niewoli w Irlandii. Przez ten czas był pasterzem owiec. Na przypadkowym statku, który wraz z Bogiem ukazał mu się we śnie, udało mu się powrócić do rodzinnego domu. Po powrocie, znów doznał oświecenia i dzięki temu podjął studium przygotowujące do pracy na misjach. Jego zadaniem jako biskupa była praca w Irlandii, która była wtedy krajem misyjnym. Dzięki swojej znajomości języka i kultury nabytej podczas niewoli, zyskał przychylność pasterzy. Podróżował po całej Zielonej Wyspie i nawracał ich mieszkańców. Założył wiele biskupstw ze stolicą w Armagh, które stało się siedzibą prymasów irlandzkich. Zorganizował hierarchię kościelną w Irlandii.
W ikonografii Św. Jan Boży przedstawiany jest w prostym habicie bonifratra. W ręku trzyma przekrojony owoc granatu, z którego wyrasta krzyż. Natomiast św. Patryk ukazywanyjest w biskupim stroju, z koniczyną lub wężem u boku.
Obydwie postacie poświęcały się, by pomagać innym. W przypadku św. Jana Bożego była to pomoc m.in. medyczna, natomiast św. Patryk nawracał ludzi; pomagał im odnaleźć siebie i wiarę w Boga. Jest to godne podziwu ze względu na ich oddanie, a także wielkoduszność. Uważam, że miano świętych jest zasłużoną nagrodą za ich dokonania.
