Przebaczenie to najpiękniejszy wyraz miłości, przyjaźni. Jest formą dobroci. Trzeba wybaczać bez względu na wyrządzoną krzywdę i oczekiwanie wdzięczności od drugiej osoby. Gdy człowiek nie przebacza staje się smutny, zgorzkniały, samotny. Każdy ma prawo popełnić błąd, nie ma osoby bez grzechu.
Warto bliźnim przebaczać winy. To najpiękniejszy dar.
Po pierwsze powinniśmy tak jak Bóg przebaczać winy. Bóg jest bez grzechu i nam wybacza nasze grzechy każdego dnia, nie oczekując pokory i wdzięczności. Jeżeli ktoś nam wyrządzi krzywdę często nie wybaczamy, gdyż tak jest nam wygodniej. Mścimy się – „oko za oko, ząb za ząb” jeżeli ktoś wyrządził nam krzywdę to niech teraz sam cierpi, stajemy się niewrażliwi, obojętni, okazujemy swoją nienawiść i planujemy odwet.
Po drugie osoba oczekująca przebaczenia często staje się smutna, szuka pocieszenia w różnych używkach np. alkohol, prowadzi ją to do depresji, unika skrzywdzonej przez nią osoby. Gdy taka osoba zamknie się w sobie, uzależni się, w tedy dopiero widzimy jaką MY wyrządziliśmy krzywdę nie wybaczając jej.
Po trzecie przebaczając oczyścimy siebie. Poczujemy się uwolnieni od nienaiwści, mamy coraz mniej wrogów, wraca życzliwość, radość, entuzjazm. Otwieramy się dla innych widząc w sobie pozytywne rzeczy. Umiejętność przebaczenia jest bardzo ważna, jest to jedna z najważniejszych cech cenionych u niektórych ludzi. Dobrym przykładem jest opowieść biblijna o synu marnotrawnym. Jego ojciec jest wzorem do naśladowania. Syn roztrwonił majątek, wrócił do domu oczekując przebaczenia. Ojciec kazał go ubrać w najlepsze szaty i wyprawić ucztę. Mimo to, że jego syn zgrzeszył, ojciec przebaczył mu jego winy. I to właśnie dla ojca było największe szczęście.
Te argumenty stwierdzają, że przebaczenie win drugiej osobie jest bardzo ważne. Przez to, że nie przebaczamy możemy też skrzywdzić tą osobę. Przebaczenie w życiu jest bardzo ważne.
