Deindywiduacja i jej konsekwencje. Eksperymenty Zimbardo
Deindywiduacja – utrata normalnej kontroli nad zachowaniem, co prowadzi do wzrostu impulsywności i patologiczności czynów.
Za sprawą deindywiduacji dochodzi do dość impulsywnych zachowań, a także do utraty samoświadomości własnych wartości oraz przekonaniu utraty odpowiedzialności za własne czyny np. w tłumie kibiców, członków Ku-Klux-Klanu. Zawsze, gdy ludzie stają się bardziej anonimowi, wzrasta prawdopodobieństwo popełniania przez nich impulsywnych, antyspołecznych czynów.
Eksperyment Zimbardo
Studentki zostały wprowadzone w jedną z dwóch sytuacji. W warunkach deindywiduacji ubierano je w fartuchy i kaptury. Poza tym unikano zwracania się do nich po imieniu, a pokój, w którym przebywały, był zaciemniony, co utrudniało zorientowanie się, kto kim jest. W porównywanych warunkach uczestniczki eksperymentu pozostawały we własnych ubraniach, otrzymywały imienne identyfikatory wypisane czytelnym pismem oraz przebywały w jasnym pomieszczeniu. Osoby badane proszono o zaaplikowanie impulsów elektrycznych (symulowanych) koleżankom. Okazało się, że w warunkach deindywiduacji uczestniczki eksperymentu były bardziej agresywne, a wywoływane przez nie bodźce były częstsze i dłuższe w stosunku do bodźców dostarczanych przez osoby dające się łatwo rozpoznać.
