Stefan Żeromski urodził się 14.10.1864 roku w Strawczynie pod Kielcami, w patriotycznej, szlacheckiej rodzinie. W 1874r. został uczniem kieleckiego gimnazjum. Trudna sytuacja materialna i częste choroby nie sprzyjały systematyczniej nauce. Nie uzyskawszy matury, jesienią 1886r. Żeromski wyjechał do Warszawy i wstąpił do Szkoły Weterynaryjnej. W trakcie krótkich studiów ustalały się poglądy pisarza na kwestie polityczne i społeczne.
W powołaniu do pisania utwierdziła go praca guwernera w szlacheckich domach. W czasie udzielania korepetycji poznał swoją pierwszą żonę – Oktawię Rodkiewiczową, a na ich ślubie świadkiem był Bolesław Prus. Wkrótce wyjechał z nią do Szwajcarii, gdzie zaczął pracę jako bibliotekarz. W Zurychu poznał między innymi Narutowicza. Po powrocie do Polski pracował w bibliotece w Warszawie. Od 1904r., kiedy to wydano powieść „Popioły”, utrzymywał się już tylko z pisania. Po przeprowadzce do Nałęczowa związał się z grupą ludzi o demokratycznym nastawieniu. W 1909r. na trzy lata wyjechał do Paryża, a wróciwszy do ojczyzny zamieszkał w Zakopanem. Drugą żoną pisarza była młoda malarka – Anna Zawadzka.
Po wybuchu wojny usiłował wstąpić do Legionów i dostać się na front. W 1919r. ponownie zamieszkał w Warszawie. W 1924r. został kandydatem do literackiej nagrody Nobla, ale nie otrzymał jej na skutek nieprzychylnych opinii po napisaniu „Wiatru od morza”. Zmarł 20.11.1925r.
Pseudonimy autora: Maurycy Zych, Józef Kateria.
