Marcin Kozera jest tytułowym bohaterem opowiadania Marii Dąbrowskiej. Jest to dwunastoletni chłopiec, wysoki, szczupły o czarnych włosach i błyszczących oczach. Usta ma w kolorze ciemnej wiśni. Ma tylko ojca, który jest stolarzem. Matkę stracił we wczesnym dzieciństwie.
Ojciec zapisuje go do polskiej szkoły. Marcin na początku buntuje się. Nie chce chodzić do szkoły, dlatego, że nie zna języka polskiego, dobrze posługuje się językiem angielskim. Nie czuje żadnego związku z Polską. Dzieci w szkole po jakimś czasie akceptują go, naśladują jego zachowanie. Marcin jest opiekuńczy, szlachetny, odważny, dzięki czemu zdobywa szacunek i zaufanie koleżanek i kolegów. Najbardziej zaprzyjaźnia się z Krysią. Czasami, trochę z przekory, urażonej ambicji i dumy, mówił na złość Krysi i nauczycielce. Podczas wyprawy z Krysią nad Tamizę zaczyna zastanawiać się nad tym, kim właściwie jest, Anglikiem czy Polakiem. Kiedy nauczycielka przygotowuje z dziećmi jasełka, Marcin dostaje rolę polskiego żołnierza. Podczas przedstawienia chłopiec uświadomił sobie, że wystąpił w bardzo ważnej roli.
Jednak dopiero podczas lekcji geografii, kiedy nauczyciel wskazując na mapie Europy kilka państw, wspomina tylko o kraju którego nie ma, Polsce, Marcin czuje się dotknięty tymi słowami. Wtedy przedstawia się jako Polak, który chce wrócić do ojczyzny i służyć jej w chwilach zagrożenia. Podkreśla swoje przywiązanie do Anglii i pewność, że Polska istnieje pomimo utraty niezawisłości. Nauczyciel chwali go za dzielność i patriotyczną postawę.
