Zenek Wójcik
Mieszkał we Wrocławiu z ojcem, jego matka nie żyła. Zdecydował się na porzucenie domu, bowiem ojciec pił, nie żywił wobec syna żadnych cieplejszych uczuć, odrzucał go. Stało się to przyczyną tragedii chłopca, który zdobyła isę na odwagę opuszczenia domu i samotnej wędrówki w poszukiwaniu wuja. Zenek zawsze był odważny, czego dowodził codziennym postępowaniem. Umiał też zdobyć się na czyn wręcz bohaterski, ratując dziecko. Odwadze towarzyszyła samodzielność i zaradność. Był chłopcem wysokim, sprawnym fizycznie, niezmiennie imponował rówieśnikom. Miał 16 lat.
Bohater ,,Tego Obcego? był skryty, zdecydowanie małomówny, nieufny wobec ludzi, nawet dla najbliższych przyjaciół bywał opryskliwy. Jednak stanowiło to tylko pewien rodzaj maski- nie chciał przed nikim odkrywać swojego nieszczęścia, jakby wstydził się tego co zaszło między ojcem a nim. Po ,,maską? ukrywał się chłopiec wrażliwy, zdolny do wyższych uczuć, tęskniący za rodzinnym szczęściem. Ktoś zawsze ambitny, pracowity, wręcz uparty.
Naturalnie, samotna wędrówek sprzyjała i rozwojowi cech negatywnych chłopca. Przyjmował on pozę dorosłego, twardego mężczyzny, rozumiał ją jednak opacznie. Z pewnością negatywne cechy Zenka rozwinęły się za sprawą jego ojca, braku miłości i rodzicielskiej opieki.