WERGILIUSZ
Wergiliusz urodził się 15 października w roku 70 p.n.e. w Andes niedaleko Mantui. Pochodził najprawdopodobniej z niebogatej rodziny. W wieku 12 lat został posłany na dalszą edukacje do Kremony. Szkoły tam znajdujące się reprezentowały dość wysoki poziom. Z Kremony przeniósł się do Mediolanu, a następnie do Rzymu, gdzie znajdował się do 53 roku p.n.e. W obu miastach pogłębiał swą wiedzę w zakresie retoryki, ponadto odbył studia krytyczne i stylistyczne w zakresie literatury. Jego nauczycielami byli epikurejczyk Siron, dzięki któremu Wegiliusz żywo zainteresował się filozofią oraz Epidiusz. W Rzymie zbliżył się do grupy poetów pochodzących z Galii Nadpadańskiej, którzy reprezentowali nowy kierunek aleksandrynizm, czyli neoterykę. Buntowali się przeciwko starym konwencjom poezji łacińskiej. I właśnie w tym okresie powstały młodziencze utworu, zebrane w tzw. Appendix Vergiliana. Beztroski pobyt wśród neoteryków został zmącony po bitwie pod Filippi z 42 p.n.e., kiedy to miano rozparcelować majątki znajdujące się koło Mantui na rzecz weteranów. Sławnemu już Wergiliuszowi udało się uchronić rodzinne ziemie dzięki pomocy zaprzyjaźnionych poetów. Nie powrócił on jednak w rodzinne strony, mieszkał w Rzymie. Zyskał rozgłos dzięki zbiorowi Bukolik zwanych też Eklogami, które pisał w latach 42-39 p.n.e.
W owym czasie należał do koła poetyckiego skupionego wokół Mecenasa. Praca nad kolejnym dziełem Georgikami trwała od roku 36 do 29 p.n.e.
Schyłek życia Wergiliusza wypełnia praca nad Eneidą, której nie zdążył dokończyć.
Poeta zmarł w Brundyzjum 1 wrześnie 19 r. p.n.e. Jego zwłoki zostały pogrzebane w Neapolu. Po sobie pozostawił znaczny majątek: dom w Rzymie i liczne posiadłości wiejskie. Z godnie z testamentem miano nie dopuścić do publikacji Eneidy. Poeta uważał, że utwór ten nie był jeszcze skończony Jednakże na polecenie Oktawiana doszło do wydania tego dzieła.
Biografia Wergiliusza jest stosunkowo dobrze znana m.in. dzięki biografii pióra Donata pochodzącej z IV wieku.
