W utworze ukazane jest jezioro Leman.
Wypowiada się w nim sam Słowacki, prowadzi swoisty monolog, świadczą o tym czasowniki w 1 i 2 os. lp. Na początku pierwszej strofy „(…) biały gołąb smutku” sugeruje iż jest to list. Jednak nie mamy pewności do kogo jest owy list – czy do matki Juliusza, czy też do jego ukochanej. Wiemy, że Słowacki jest z ta osobą bardzo związany emocjonalnie, wie wszystko o jej uczuciach. Jednak przez tę miłość nie jest w stanie w pełni rozkoszować się pięknem miejsca w jakim się obecnie znajduje. Obraz w jakim znajduje się adresatka jego słów diametralnie się różni od obrazu w jakim znajduje się podmiot, budują go silnie rozbudowane metafory. Zmienia się obraz w jakim się znajduje, Słowacki dopiero go kreuje. Utwór jest pełen kontrastów – obraz adresatki, a obraz podmiotu, kontrast składniowy – „wiem” przeciwieństwo „ale Ty nie wiesz”. Występuje też motyw ptaka który zaczyna i kończy ten wiersz.
