Dama z gronostajem to obraz stworzony w latach ok. 1483-90 przez włoskiego artystę renesansowego Leonarda da Vinci w Mediolanie. Konterfekt został wykonany w technice olejnej, z użyciem tempery, na desce orzechowej o wymiarach 54,7 na 40,3 cm. Przedstawia Cecylię Gallerani, kochankę księcia Ludovico Sforzy.
Znajduje się w zbiorach Muzeum Czartoryskich w Krakowie. Jest jednym z najcenniejszych obrazów w muzealiach polskich i jedynym dziełem Leonarda da Vinci w Polsce.
Przejdźmy do problemów warsztatu. Postać damy została umieszczona w czarnej zamkniętej przestrzeni pozbawionej wszelkich ozdób. Ciemne tło kontrsatuje, zapewne celowo z jasno oświetloną postacią. Do przedstawienia twarzy i ubioru artysta użył ciepłej chromatyki. Alabastrowy, charakterystyczny dla kobiet z epoki odcień skóry został podkreślony czarnym naszyjnikiem. Jej prawa nieproporcjonalnie duża dłoń spoczywa na zwierzątku nazywanym gronostajem lub łasiczką. Zajmijmy się teraz obliczem. Wyraz twarzy modelki jest obojętny i spokojny z zarysowanym lekko uśmiechem. Głowa i wzrok zarówno damy jak i gronostaja zwrócone są w lewą stronę jakby ignorując obecność widza. Czuje się wyraźnie, że jakieś zdarzenie lub osoba przykuły ich uwagę. Gładkość fryzury i ubioru kontrastuje z narysowanym subtelnymi pociągnięciami pędzla wymykającym się z ram grzeczności uśmiechem. Intensywność barwy czerwonej jest wynikiem światła padającego z lewej strony na całą postać damy i zwierzątka. Cała postać wygląda ja wycięta z innego obrazu i naklejona na czarne płótno przez co kontury wydają się być zbyt ostre. Jest tu również symbolika w postaci łasiczki, która zgodnie z sięgającą antyku tradycją ułatwiała wydanie dziecka na świat
