Batyskaf
30 września 1953. Pod Neapolem nurkował w specjalnej kuli (batyskafie) „Trieste” razem ze swoim synem Jacquesem szwajcarski profesor fizyki Auguste Piccard. W tym czasie profesor Auguste Piccard miał prawie 70 lat. Zszedł on na dno Morza Śródziemnego na głębokość 3150 m. Dotychczasowe rekordy nurkowania na głębokościach należały – od 14 sierpnia 1953 r. do dwóch francuskich oficerów z Instytutu Badań Podwodnych w Tulonie. W statku podwodnym „F.N.R.S. 3”, również wg projektu Piccarda, zeszli on do głębokości 2100 m.
Ciśnienie na kabinę o kulistym kształcie, umieszczoną na spodniej stronie statku „Trieste”, wynosiło 315 atmosfer.
Atmosfera fizyczna, atmosfera normalna, atm, umowna jednostka ciśnienia równa ciśnieniu, jakie na podstawę wywiera słup rtęci o wysokości 760 mm w temperaturze 273,16 K (0°C), przy normalnym przyspieszeniu ziemskim (1 atm = 1013,25 hPa).
1960. Podczas wielu wypraw morskich, Szwajcar Jacques Piccard, syn i współpracownik fizyka Auguste Piccarda osiąga coraz większe głębiny morskie, aby wreszcie dotrzeć do najgłębiej położonego punktu w morzach świata.
Pojazd nurkujący, skonstruowany przez Auguste Piccarda jest kulą, batysferą „Trieste”, wykonaną ze stali stopowej (chrom, nikiel, molibden), wiszącą na pływaku, nie kompensowanym ciśnieniowo. Wraz z Donaldem Walshem Jacques Piccard opuszcza się najpierw w głębinę Challengera w Rowie Mariańskim na zachodnim Pacyfiku na głębokość 10 970 m, osiągając dno. W tym samym roku udaje się im osiągnąć głębię 11 521 m.
