„Iliada” Homera jest poematem o wojnie Achajów (Greków) z Trojanami Treścią „Iliady” jest epizod z dziesiątego roku wojny trojańskiej. Akcja utworu rozgrywa się wokół Achillesa, który obraził się na wodza naczelnego Agamemnona, gdy ten zabrał mu brankę i postanowi l wstrzymać się od dalszego udziału w walce. Trojanie w ten sposób przewagę i zagrozili okrętom greckim. Patroklos chciał dodać otuchy Grekom i włożył zbroję Achillesa i ruszył na czele wojsk greckich przeciwko Trojanom. Sam widok zbroi Achillesa wystarczył, by Trojanie cofnęli się. Jedynie Hektor stawił czoła rzekomemu Achillesowi i zabił Patroklosa zabierając mu cenną zbroję. Zrozpaczony po stracie przyjaciela, Achilles zapomniał o obrazie i po wykuciu przez Hefajstosa nowej zbroi, pragnąc zemsty, ruszył w bój pod mury Troi pod którymi oczekiwał go Hektor. Na widok Achillesa, Hektorowi zabrakło odwagi by podjąć z nim walkę. Ogarnął go lęk i rzucił się do ucieczki. Obaj trzykrotnie obiegają mury Troi. W tym momencie Atena chcąc wspomóc Achillesa, podstępnie zachęca Hektora do podjęcia walki przybrawszy postać jego brata Deifoba i obiecując mu pomoc. Hektor daje się zwieść. Dochodzi do pojedynku między nimi. Achilles jako pierwszy ciska włócznią. Hektor unika Ciosu, a włócznia wbija się w ziemię. Atena dyskretnie podnosi włócznię i podaje ją Achillesowi. Grot włóczni przebija odsłoniętą szyję Hektora, najdzielniejszego obrońcy Troi. Umierający Hektor prosi Achillesa, aby jego zwłoki zwrócił ojcu za duży okup, lecz ten mści się za śmierć swego przyjaciela Patroklosa i oświadcz, że nie spełni jego prośby Ogarnięty niepohamowanym gniewem, zdziera z martwego Hektora zbroję, a nagie ciało każe przywiązać za nogi do swojego rydwanu i odjechał w stronę greckiego obozu. Ten akt bezczeszczenia zwłok obserwują Trojanie oraz rodzina Hektora, opłakująca jego śmierć. Najwyżej wśród bohaterów Iliady cenione jest męstwo, nieustraszona odwaga. Homer podkreślił szlachetne męstwo Hektora, który ma poczucie odpowiedzialności za los narodu, Achilles natomiast, mimo okrucieństwa i zajadłości w zemście, potrafi wzruszyć się losem Priama – zbolałego ojca, potrafi być przyjacielem. Bohaterowie homeryccy podejmują swój los, wypełniają obowiązek, nie uchylają się od działań dlatego są oni wzorem, symbolami bohaterstwa czy heroizmu, odzwierciedleniem w utworach innych epok.
