Utwór S.Grochowiaka pt.,,Ikar” zbudowany jest z trzech części.
Pierwsza część zawiera rozważania nad funkcją słowa poetyckiego. Poeta mówi, iż wyrażanie prawdy jest bardzo skomplikowane, gdyż z natury swej rzeczy jest ona nieestetyczna, pozbawiona piękna i czasami nieprzyjemna(,,ta prawda, co jest ciemna, lecz ziarnista jak stal”).Ale czyż prawdziwe jest opisywanie skrzydeł ,,rozpiętych na promykach”. Podmiot liryczny stawia więc pytanie co jest prawdą.
Druga część prezentuje zestawienie Ikara z ciężko pracującą kobietą. Ikar jest symbolem idealisty marzyciela. Dla Grochowiaka jest to postać wyidealizowana, reprezentująca rzeczywistość zafałszowaną .Z tego powodu poeta przeciwstawia postać Ikara ciężko pracującej kobiecie, która jest tu symbolem ,,rzeczy ciężkich”, ale reprezentujących realizm życiowy(świat nizafałszowany, prawdziwy).
Trzecia część utworu jest refleksją na temat piękna. Poeta nawiązał do obrazu Brueghela, który na pierwszym planie swego obrazu wyeksponował nie piękną wyidealizowaną postać marzyciela-fantasty, lecz właśnie wołu który jest symbolem pospolitości przyziemności, ciężkiej pracy. Grochowiak więc polemizuje z mitem ikaryjskim, występuje przeciwko pięknu jako synonimowi chwilowej idealizacji rzeczywistości.
Nie należy w życiu idealizować tego co jest prawdą. Mit wykorzystany został do polemiki z pojęciem naszego wyobrażenia estetyki czyli teorii piękna
