antygona pochodziła z rodu łabdakidów. Była córką Edypa i Jokasty, która wyszła za Lajosa-ojca Edypa. Antygona miała troje rodzeństwa: Ismenę, Eteoklesa i Polinika. Jej narzeczonym był Hajmon, a krewnym jego ojciec Kreon. Antygona była osobą młodą i piękną.
Bohaterka tragedii Sofoklesa p.t. „Antygona”, to osoba pełna dumy rodowej. Głęboko religijna i bogobojna-twierdziła że prawa boskie są ważniejsze niż prawa ludzkie: „święte prawa boże mają wartość wyższą od praw człowieka”, „prawa ludzkie nie są zdolne złamać prawa boskie”. Uważała, że miłość jest w rodzinie najważniejsza, więc kochała obu braci jednakowo:”współkochać przyszłam nie współnienawidzić”. Antygona była porywcza, łatwo wybuchająca, zdecydowana i wytrwała. Narzeczoną Hajmona cechowała wrażliwość. W stosunku do rodziców i rodzeństwa była osobą mającą dla nich szacunek, kochała ich i współczuła im. Miała świadomość tragicznego losu swojego rodu, świadomość fatum, klątwy, dlatego towarzyszyła ociemniałemu ojcu aż do śmierci. Współczuła mu i uczestniczyła w jego tragedii. Kochała także brata Polinika-zdrajcę pańtwa, Który zginął w bratobójcej walce i siostrę ismenę, którą oceniała własną miarą-pogardzała bojaźliwą, słabą i lękliwą. Antygona była odważna, stanowcza i konsekwentna, ponieważ postanowiła przekroczyć zakaz króla Teb- Kreona:” wiarołomstwem nie myślę się kalać”. Dla bohaterki wybór była banalnie prosty, a kompromis nie wchodził w rahubę. Za świadectwo miłości do brata uznała pogrzebanie jego zwłok. Antygona była szlachetną osobą i dumną ze swojego czynu, sądziła że bogowie docenią jej uczynek i napewno ją za to wynagrodzą:” pozwól bym ja wraz z DALSZA CZĘŚĆ W KRÓTCE
