Zosia bohaterka „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza wywodzi się z rodu Horeszków. Jest córką Ewy Horeszkówny, lecz nie była przez nią wychowywana, bo ta zmarła. Natomiast Zosią opiekowała się Telimena. Bardzo o nią dbała i wychowała ją na dobrą i posłuszną dziewczynę, a właściwie kobietę.
Zosia jako młoda kobieta, gdyż miała zaledwie 14 lat wyszła za mąż. Zaręczona była z Janem Henrykiem Dąbrowskim. W czsie zaręczyn ubrana była w zieloną suknie przyozdobioną polnymi kwiatami, na głowie miała wianek, a na szyi korale. Strój ten był narodowym ubiorem litewskim.
W tańcu poruszała się zgrabnie, lekko i swobodnie. Poeta w pewnym momencie utworu porównuje ją do anioła.
Zosia pomimo tego, że pochodziła z miasta kochałą życie na wsi. Pragneła żyć w zgodzi z naturą. Była gospodarna i pracowita. Pomimo swoich zaręczyn służyła gościom podając im posiłki oraz napoje. Zosia uważała, że to mąz powinien być gospodarzem domostwa i powinien miec głos decydujący, a kobieta jako żona powinna być mu wierna i posłuszna.
Była dobrze wychowana, zawsze odnosiła się grzecznie i z szacunkiem. W trakcie zaręczyn wkładajac strój litewcki pokazała, że jest prawdziwą patriotką i pomimo tego, że od dawna nie jest w swojej ojczyźnie zachowała pewne tradycje, do których była przywiązana. Zosia była przywiązana do ziemi ojczystej i nie ukrywała tego nawet w trakcie własnych zaręczyn.
Uważam, że Zosia jest osobą: skromną, pokorną oraz kochającą życie zgodne z naturą. Jako żona Dąbrowskiego liczyła się z jego zdaniem i każdą decyzja jaką podejmował, była mu uległa. Była dobrze wychowaną patriotka przywiązaną do ziemi ojczystej.
